Τι έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες;

 

 

Στα γεύματα και στα δείπνα τα τραπέζια ήταν γεμάτα με ψωμί, με κρέατα και χορταρικά, κι ακόμη με ελιές, πίτες, γλυκίσματα και φρούτα. Φυσικά και με άφθονο κρασί. Από τα όσπρια, γνωστά στους αρχαίους ήταν τα φασόλια, οι φακές, τα ρεβίθια (που τα προτιμούσανε ψημένα), τα μπιζέλια και τα κουκιά, που τα ‘τρωγαν, συνήθως, σε πουρέ (έτνος). Για το έτνος, δηλαδή τη σημερινή φάβα, ξετρελαινόταν ο Ηρακλής, και ο Αριστοφάνης δεν χάνει την ευκαιρία να τον σατιρίσει:                                           

 

 

Ήρθες, αγαπητέ Ηρακλή; Πέρασε μέσα.

Η Περσεφόνη μόλις έμαθε ότι έφτασες,

αμέσως βάλθηκε να ζυμώνει καρβέλια,

έβαλε δυο τρεις χύτρες στη φωτιά

με όσπρια τριμμένα και φάβα, και στη θράκα

ένα ολάκερο βόδι • ψήνει ακόμη

γλυκά και πίτες. Μα πέρασε μέσα.

(«Βάτραχοι» 503-507)

 

Μια γενική όμως ιδέα για τις γνωστές στους αρχαίους τροφές παίρνουμε απ’ τους Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου (Δ , 7)

Γιατί, τι λείπει απ’ το σπίτι μας, ποία καλά, δεν είναι γεμάτο οσμές συριακής σμύρνας κι από ευχάριστο καπνό λιβανιού, δεν σε ευφραίνει να βλέπεις μάζες ψωμιού από λεπτό αλεύρι, τρυφερά χταπόδια, λουκάνικα, ώς και πάχος, φούσκες, βραστά σέσκλα και φύλλα, φάβα και σκόρδα, μαρίδες, σκουμπριά, ενθρυμματίδες, φάρο καιχόνδρο, κουκιά, λαθούρια, αρακά, ρόβη, μέλι, τυρί, γεμιστά άντερα ως και σιτάρια, καρύδια, πληγούρι, ψητές καραβίδες, ψητά καλαμάρια, βραστό κέφαλο, σουπιές βραστές, βραστή σμέρνα, κωβιούς βραστούς, ψητές παλαμίδες, ψητές φυκίδες, βατράχους, πέρκες, συνόδια, γάδους, ρίνες, ψησσιά, γαλέον, κούκον, φίσσες και νάρκες, κομμάτια σελάχι, κηρήθρες, σταφύλια, σύκα, γλυκίσματα, μήλα, ακράνεια, ρόδια, ρίγανη, μήκωνα, αχλάδια, κνήκον, ελιές, τσίπουρα, γαλατόπιτες, πράσα, αμπελόπρασα, κρεμμύδια, φνστή, βολβούς, γουλιά, σίλφιον, ξύδι, μάραθο, αυγά, φακή και τα τζιτζίκια, χυμούς, κάρδαμο, σουσάμι, κουαλούς, αλάτι, πίννες, πεταλίδες, μύδια, στρείδια και χτένια, μεγάλους τόνους. Και κοντά σ’ αυτά αμέτρητο πλήθος από πουλιά, πάπιες, φάσσες, χήνες και σπουργίτια, τσίχλες, κορυδαλούς, κίσσες και κύκνους και ελεκάνους, σουσουράδα, μια γερανό. Για ‘σένα θα είν’ εκεί κρασιά λευκά, γλυκό εγχώριο, ευχάριστο, ο καπνίας.

Ένα σπίτι όμως με τόσα αγαθά θα ξεπερνούσε και τα σημερινά σούπερ μάρκετ.

Από τα απαραίτητα, στο τραπέζι, ήταν και το λάδι. Κάτι που, όπως σημειώσαμε, ήταν απαραίτητο και στις παλαίστρες, για ν’ αλείφουν οι αθλητές τα κορμιά τους. Ο Παυσανίας, ο μεγάλος περιηγητής της αρχαιότητας, επαινεί, στα «Φωκικά», το λάδι της Τιθορέας:

Το λάδι που βγάζει η χώρα των Τιθορέων είναι λιγότερο σε ποιότητα, απ’ εκείνο που βγάζει η περιοχή της Αττικής και της Σικυώνας. Στη χροιά του όμως και στη γεύση, είναι ανώτερο από το λάδι της Ιβηρίας και της νήσου της Ιστρίας.

Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να βγάζουν λάδι από άγουρες ελιές, που το προτιμούσανε στις σαλάτες τους. Επίσης από τα αμύγδαλα και τα καρύδια έβγαζαν ένα είδος λαδιού, καλό για τα γλυκίσματα τους. Από τα απαραίτητα επίσης στο καθημερινό τραπέζι ήταν το γάλα και το τυρί, που όμως ήταν στις πόλεις από τα σπάνια αγαθά. Μάλιστα οι διαιτολόγοι συνιστούσαν, για τους αθλητές, το μαλακό τυρί. Πολλές φορές, για να πήξει καλά το τυρί, έβαζαν μέσα στο γάλα, που ‘βραζε, ένα κωναροειδές φυτό, κνήκον ή οκνήκος. Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια ήταν στο καθημερινό μενού. Ορισμένοι όμως έβρισκαν αυτό το είδος της διατροφής χωριάτικο (όπως και σήμερα). Από τα εκλεκτότερα εδέσματα ήταν οι κοχλιοί, τα σαλιγκάρια, που τα ‘τρωγαν οι Κρητικοί από την εποχή του Μίνωα.

Τα μικρά πουλιά, σπίνους, τσίχλες, ακόμη και τους λαγούς, αφού τα ψήνανε, τα διατηρούσανε μέσα σ’ ευωδιαστό λάδι. Μάλιστα, τα παραγεμίζανε με διάφορα καρυκεύματα, κάτι που συνηθίζεται και σήμερα στα χωριά της Μάνης. Για τη φτωχολογιά οι σούπες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό. Έτρωγαν βέβαια και ψαρόσουπες, που η πλούσια όμως τάξη τις απέφευγε! Ένας ζωμός που ευχαριστούσε ιδιαίτερα τον Ηρακλή (οι αρχαίοι είχαν να λένε για τη λαιμαργία του) ήταν από μπιζέλια. Στα χορταρικά έριχναν μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, δριμύ ξύδι, διάφορα καρυκεύματα, ακόμη και μέλι.

Ας ακούσουμε όμως μερικά «διαφημιστικά εδέσματα» του Αριστοφάνη:

ΛΑΜΑΧΟΣ: Φέρε μου παστό μες σ’ ένα φύλλο.

ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ: Πιάσε μου φύλλα• εκεί ψήνω τα ψάρια.

(«Αχαρνής», 1198-1199)

 

Γυναίκα, βράσε μπόλικα φασόλια, ρίξε και στάρι,

φέρε μας λίγα σύκα (…)

Ας φέρει κάποιος απ’ το σπιτικό μου

την τσίχλα και δυο σπίνους• είχε κι ανθόγαλο

και τέσσερα κομμάτια λαγού.

(«Ειρήνη», 1144-1145, 1149-1150)

Κι αλλού στο ίδιο έργο:

Η κότα ψήθηκε

το παστέλι του σουσαμιού ζυμώθηκε

Τις τσαπέλες με τα σύκα

και τις θρούμπες τις ελιές.

Τα κρέατα ήταν πανάκριβα, παρά τις πολλές θυσίες που γίνονταν για τους θεούς. Φθηνότερο, συγκριτικά, ήταν το χοιρινό, που για τους φτωχούς όμως ήταν κι αυτόαπλησίαστο. Στην ύπαιθρο βέβαια έτρωγαν συχνότερα κρέας, αφού μπορούσαν να θρέψουν στις αυλές τους και τους κήπους πουλερικά, γουρουνόπουλα, κατσίκια κι αρνιά. Απέφευγαν να τρώνε χοιρινά μυαλά, γιατί τους το απαγόρευαν οι φιλόσοφοι (Αθήναιος, Β 72), σχυριζόμενοι ότι «όποιοι τρώνε απ’ αυτά είναι σαν να τρώγουν κουκιά στις κεφαλές όχι μόνο των γονέων αλλά και των άλλων απαγορευμένων πραγμάτων».

 

Οι Αθηναίοι, πλούσιοι και φτωχοί, είχαν μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα. Μεγάλη ζήτηση είχαν στην αθηναϊκή αγορά παστά ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο και φυσικά κάθε τι που ‘φτανε από την κοντινή λίμνη της Κωπαΐδας. Μια σκηνή στους «Αχαρνής», όπου ο Αριστοφάνης παρουσιάζει τον Δικαιόπολι ν’ αγοράζει ψάρια από Βοιωτό ψαρά, είναι αρκετά εύγλωττη:

 

ΔΙΚΑΙΟΠΟΛ1Σ: Μμ! αν φέρνεις τέτοια νοστιμάδα,

την πιο γλυκιά που υπάρχει, δός μου

τα χέλια να καλωσορίσω αμέσως.

ΘΗΒΑΙΟΣ: Νιράιδα ζηλεμέν’ της Κουπαΐδας

βγε και καλοχιραίτισι τουν ξένον.

ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ: Ω! Πολυπόθητε και πολυαγαπημένε

λαχταριστέ μεζέ της κωμωδίας,

μας ήρθες πια, μεράκι των φαγάδων.

Το φυσερό, τη σκάρα φέρτε, δούλοι.

Και τα χέλια, όμως, ήταν πανάκριβα, αφού, γύρω στο τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα, στοίχιζαν τρεις δραχμές το ένα, όσο κόστιζε κι ένα μικρό γουρουνόπουλο, ποσό μεγάλο για την εποχή. Για το λαό, όμως, οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το πιο συνηθισμένο θαλασσινό, μαζί με κριθαρένιο -ψωμί. Κάθε αύξηση της φαληρικής σαρδέλας έβαζε σ’ ανησυχία το φτωχόκοσμο.

«Και συμβούλεψα να υποσχεθούμε στην Αρτέμιδα την Αγρότιδα χίλια κατσίκια, αν οι σαρδέλες έκαναν, την επομένη, εκατό στον οβολό», λέει («Ιππής») ο αλλαντοπώλης Αγοράκριτος, εκφράζοντας έτσι και την αγωνία του λαού για την ακρίβεια.

 

Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν συχνότερα ψάρι από κρέας, παρά την αποστροφή του Ομήρου. Ο Φλασελιέρ σημειώνει ότι η λέξη όψον αρχικά σήμαινε ό,τι τρώμε μαζί με το ψωμί, αλλά σιγά σιγά πήρε μια άλλη σημασία και κατέληξε να σημαίνει ψάρι. Το πιο διαδεδομένο πρωινό ρόφημα, αφού βέβαια αγνοούσαν τον καφέ, ήταν ο κυκεώνας, που προαναφέραμε, το γάλα, κυρίως το κατσικίσιο, κι ένα ανακάτεμα από χλιαρό νερό και μέλι, που προκαλούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

 

Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη αναφέρονται εδέσματα που μας ξενίζουν. Στους «Ιππής» μιλάει για «ξίγκι βοδινό ψημένο μέσα σε συκόφυλλα». Αναφέρει επίσης τον «κάνδυλο», ένα ανακάτεμα από μέλι, γάλα, τυρί και λάδι, τον «μυττωτό», ένα είδος σκορδαλιάς με πράσα, σκόρδα, τυρί και μέλι.

Ο Αισχύλος στον «Προμηθέα Λυόμενο», μια τραγωδία που δεν σώθηκαν παρά λίγοι στίχοι της, ξαφνιάζει τους Αθηναίους:

Μα οι Σκύθες οι φιλόνομοι που τρώνε τυρί αλογίσιο ανάκατο με γάλα.

Μια σπέσιαλ συνταγή σάλτσας, με την οποία γαρνίρανε τα φαγητά μας δίνει ο Αθήναιος:

Χύσε από πάνω σίλφιο, χύσε ξύδι,

χύσε ακόμη λάδι, τρίψε τυρί

ρίξε από πάνω λίπη και σάλτσες ζεστές.

 

Τα «θυλήματα» που αναφέρονται απ’ τον Αριστοφάνη στην «Ειρήνη», ήταν χοντροαλεσμένο αλεύρι από στάρι ή κριθάρι, βρεγμένο με κρασί και λάδι. Μ’ αυτό ραντίζανε το σφαχτάρι, ενώ ψηνόταν. Ο κάθε χυλός ήταν από τα προσφιλή φαγητά για το φτωχόκοσμο. Που διαφημίζονταν κατάλληλα, ακόμη και από ένα στωικό φιλόσοφο, όπως ο Χρύσιππος, στην «Περί καλού» πραγματεία του (Αθήναιος, Δ 47):

 

Χυλός από βολβούς – φακές

είναι σαν αμβροσία

στης παγωνιάς το κρύο.

 

Στις θυσίες ετοίμαζαν κι ένα είδος πλακούντος, κάτι δηλαδή σαν πίτα, που το ‘λεγαν «πελανό». Ήταν ένα παχύρρευστο κράμα από αλεύρι, μέλι και λάδι. Άλλα εδέσματα: «Έκχυτος», που αναφέρεται σ’ ένα επίγραμμα της Παλατινής Ανθολογίας2 (βιβλ. 9), ήταν ένα μείγμα από αλεύρι και ψημένο τυρί, που το ‘ριχναν σε ειδικά καλούπια και τα γέμιζαν με κρασί μελωμένο.

 

«Κάνδαυλος», ένα είδος φαγητού της Μικράς Ασίας,κυρίως στη περιοχή της Αυδίας, με ό,τι ερεθιστικό καρύκευμα κυκλοφορούσε. «Μυττωτός», πίτα με τυρί, ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα.Βέβαια, οι πιο περίφημες πίτες ήταν της Αθήνας, καύχημα της πόλης, και γίνονταν με μέλι, τυρί και λάδι, αλλά έβαζαν μέσα και διάφορα καρυκεύματα. Οι Αθηναίοι απέφευγαν ν’ αρχίσουν το γεύμα τους ή το δείπνο με σούπα.

Σχετικά με την ετοιμασία ενός δείπνου, να τι μας άφησε ο Φερεπράτης (Αθηναίος ηθοποιός και ποιητής, του 4ου π.Χ. αιώνα), στο «Δουλοδιδάσκαλο»:

 

Πώς ετοιμάζεται το δείπνο; πέστε μας;

Λοιπόν σας λέω, έχετε ένα κομμάτι χέλι,

καλαμαράκια και αρνί, ολίγο λουκάνικο

βραστά πόδια και συκώτι, παϊδάκια

και πουλιά, κοτόπουλα και τυρί που ‘ναι

μέσα στο μέλι, κι από κρέατα ένα μέρος.

(Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί Γ 49)

Ένα καλό τραπέζωμα μας παρουσιάζει και ο Αριστοφάνης («Εκκλησιάζουσαι» 838-845).

Τα τραπέζια είναι έτοιμα και γεμάτα με όλα

τ’ αγαθά και τα κρεβάτια στρωμένα

με χαλιά και προβιές. Μες στις κανάτες

ανακατεύουν το κρασί, οι μυροπώλισσες

περιμένουν στην αράδα • τα ψάρια κομμένα

φέτες ψήνονται, οι λαγοί στις σούβλες,

ξεφουρνίζουν τις πίτες, πλέκονται στεφάνια,

καβουρντίζουν ξερούς καρπούς κι οι πιο νέες

βράζουν στις χύτρες τη φάβα.

Το σπαρτιατικό μενού δεν συγκινούσε βέβαια τους άλλους Έλληνες. Ακόμη και τις γιορτινές μέρες δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο. Έφτανε ένα βραστό χοιρινό, λίγο κρασί και καμιά πίτα γλυκιά για να ενθουσιάσει τους Σπαρτιάτες, που το καθημερινό τους ήταν μια κούπα από «μέλανα ζωμό» κι ένα κομμάτι από ψωμί. Αλλά ελάχιστοι μπορούσαν ν’ αντέξουν στη σπαρτιατική λιτότητα.

«Το πρώτο πιάτο», λέει ο γιος του Αριστοφάνη Νικόστρατός (ποιητής κι αυτός), «από τα μεγάλα, θα προηγηθεί με σκαντζόχοιρο (εχίνον) λακέρδα ως και κάππαριν, μια θρυμματίδα, φέτα, παστό ψάρι ως κι ένα βολβό μέσα σε μια σάλτσα πολύ πικάντικη» (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί Δ 10).

 

από τον ιστότοπο: ιστορικά θέματα, αρχική πηγή : M. Μότσιας ~ Τι έτρωγαν οι αρχαίοι Έλληνες  krasodad.blogspot.com

 

Η καλύτερη επένδυση των επόμενων δεκαετιών είναι αυτή που δεν «γυαλίζει» σε κανένα.

1. Η καλύτερη επένδυση των επόμενων δεκαετιών είναι αυτή που «γυαλίζει» σε κανένα…

Κάποτε το επάγγελμα που ήθελαν να κάνουν όλοι, ήταν επιδοτούμενοι αγρότες της χωματερής ή της βαμβακοπαραγωγής όπου αντί για βαμβάκι ζύγιζαν και εισέπρατταν και νερό ή μαρμαρόσκονη.

Για ένα διάστημα στα «πάνω του» ήρθε το επάγγελμα του χρηματιστή ή του διαβιβαστή εντολών χρηματιστηρίου. Όπως ήταν φυσικό και η δουλειά αυτή άφησε πίσω περισσότερα θύματα από πλούσιους αυτοαπασχολούμενους.

Μετά αναπτύχθηκε ο κλάδος των επιδοτούμενων από την ΕΕ σεμιναρίων, όπου κάποιοι εντός υπέγραφαν πως κάποιοι δήθεν εκτός του δημοσίου κορβανά εκπαίδευαν εικονικά εργαζόμενους ή ανέργους να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα των μεταβολών των εργασιακών συνθηκών και των γεωργικών καλλιεργειών….

Διαχρονικά, αλλά την δεκαετία που μας πέρασε, με μεγαλύτερη ένταση και σιγουριά το επάγγελμα του μέλλοντος ήταν μια θέση στο δημόσιο ή δυνατόν αργομισθίας. Αν ήταν και σε θέση με προοπτική διαφθοράς, πλήρωναν κιόλας οι υποψήφιοι…

Σίγουρα φταίνε οι πολιτικοί που εκμαύλιζαν ανθρώπους με ανάγκες αλλά χωρίς αρχές και κοινή λογική, να ανταλλάξουν ψήφους με κεκτημένα χωρίς καμιά μελλοντική αξία και εξασφάλιση.

Κάποιοι άλλοι συνδικαλιστές και πολιτικοί έστησαν ολόκληρες βιομηχανίες με πρόωρες συντάξεις που έχουν μοιραστεί και σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους παραγωγικής ηλικίας. Τώρα η κοινωνία εκβιάζεται με το δίλημμα τι μπορεί να κάνει ένας πενηντάρης που ίσως δεν έχει δουλέψει και ποτέ, αν του ανασταλεί η σύνταξη στα 50 ή τα 55 του χρόνια;… Η απάντηση είναι απλή, ό,τι και ο εργαζόμενος ή αυτοαπασχολούμενος του ιδιωτικού τομέα που χάνει τη δουλειά του.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ την εξάπλωση της μόδας των φωτοβολταϊκών επενδύσεων. Αγρότες που έχουν πιστέψει πως τα πέντε στρέμματα σπαρμένα με πανελς, εξασφαλίζουν εγγυημένο εισόδημα με τους ίδιους να κάθονται στα καφενεία να τσιπουρίζουν, εστιάτορες που είχαν κάποια άκρη να πάρουν μια έγκριση, λοιποί κυνηγοί ευκαιριών που κάνουν αιτήσεις σωρηδόν και μετά προσπαθούν να τις πουλήσουν και άλλοι πολλοί… Άπαντες, επειδή υπάρχουν κάποιες εγγυημένες τιμές με καλά περιθώρια κέρδους έχουν στραφεί στο νέο Ελντοράντο.

Ο ίδιος πιστεύω στο φωτοβολταϊκό μέλλον της Ελλάδας, ιδίως και μετά από 2-3 χρόνια που οι εκτιμήσεις θέλουν τη βελτίωση της τεχνολογίας και την άνοδο των ενεργειακών τιμών να καθιστούν την επιχειρηματική δραστηριότητα επικερδή χωρίς τα δεκανίκια των ενισχύσεων.

Αλλά, όπου υπάρχει συρμός που εξασφαλίζει σίγουρες δουλειές με εξασφαλισμένα κέρδη για πολλούς είναι θέμα χρόνου να σκάσει η «φούσκα»….

Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα στο σύμπαν που ζούμε, ούτε ασφαλές καταφύγιο για πάντα. Ο κόσμος μοιάζει με σιδηροδρομικό δίκτυο στο οποίο όλοι οι συρμοί έχουν την καλή και την κακή διαδρομή στα τόπια του τρόμου και της καταστροφής. Το ζητούμενο είναι να αλλάζεις τρένο τακτικά με σκοπό να αποφύγεις τους συρμούς που έχουν υπεράριθμους…

Ποιος είναι συρμός που δεν έχει επιβάτες και είναι στα αζήτητα για τις επόμενες δεκαετίες; Ακούει στο όνομα αγροτική γη…

Η αναφορά της λέξης αγροτική γη γύρω μου, προκαλεί αντιδράσεις παρόμοιες με αυτές που προκαλούσε η αναφορά τη λέξης χρυσή λίρα στη στήλη μου το 2002-2004….

Φυσικά είναι διαφορετικά πράγματα και ο χρονικός ορίζοντας στη γη μετράει με δεκαετίες και όχι με χρόνια..

2) Είναι νωρίς για καταστροφολογία…

Το τοπίο στην αγορά παραμένει θολό καθώς πολλές φωνές αμφισβητούν την επιτυχία της ιδιωτικής συμμετοχής στην εθελοντική αναδιάρθρωση μέρους του ελληνικού χρέους.

Είναι λογικό να ακούμε πολλά και αντιφατικά πράγματα καθώς υπάρχουν πολλά και αντιτιθέμενα συμφέροντα.

Επί της ουσίας πρέπει να σκεφτόμαστε τι θα κάναμε οι ίδιοι αν κρατούσαμε ένα ομόλογο που λήγει σε τρία ή έξι χρόνια και ο κάθε οίκος μας λέει πως η Ελλάδα θα χρειαστεί να κάνει και άλλο «κούρεμα» βαθύτερο προσεχώς…

Θα κρατούσαμε ομόλογα που εγγυάται το ελληνικό δημόσιο ή θα προτιμούσαμε κουρεμένα μεν αλλά ποιότητας ΑΑΑ με τη εγγύηση κάποιου ταμείου με ισχυρές πλάτες…

Θέλω να επισημάνω πως γράφονται πολλά, αλλά πολλές φορές η ουσία των όσων ακούγονται είναι αλλού από εκεί που εστιάζουν…

Οι αγορές θέλουν υπομονή και πίστη στην αρχή πως κάτι που έχει ανταλλακτική αξία εμφανώς μικρότερη από την αξία χρήσης είναι θέμα χρόνου για να κινηθεί σαν εκκρεμές προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Πηγή:www.capital.gr

Το σύνδρομο του επιζώντα: To τίμημα της σωτήριας.

 

Αποφάσισα να προσεγγίσω το συγκεκριμένο θέμα με αφορμή τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα στη Νορβηγία, τα οποία επηρέασαν εκατομμύρια ανθρώπους σε όλες τις γωνίες του πλανήτη, υπενθυμίζοντας σε όλους μας πόσο προσωρινή είναι η αίσθηση της ασφάλειας που έχουμε δημιουργήσει αλλά και πόσο ευάλωτη είναι η ίδια μας η ύπαρξη.

Το σύνδρομο του επιζώντα (Survivor Guilt) παρατηρείται πολύ συχνά σε άτομα τα οποία έχουν βιώσει κάποιο πολύ έντονο τραυματικό γεγονός, όπως φυσική καταστροφή, πόλεμο, επιδημία ή ακόμη και ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα.  Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από έντονες τύψεις καθώς και ενοχές, οι οποίες προέρχονται από την υποσυνείδητη εσφαλμένη αντίληψη  του ατόμου που επέζησε ότι δεν θα έπρεπε να είχε επιζήσει από τη στιγμή που όλοι οι άλλοι γύρω του έχασαν τη ζωή τους.

Το σύνδρομο αυτό εντοπίστηκε το 1960 και ακολούθησαν  αρκετές μελέτες πάνω στους επιζώντες του ολοκαυτώματος. Σημερα κατατάσσεται ως διαταραχή πλέον στο DSM μαζί με το PTSD (Μετατραυματικής αγχώδους διαταραχής άγχους) και μοιράζονται πολλά κοινά συμπτώματα.

Εκτός από το έντονο αίσθημα των τύψεων, το ατομο βιώνει εξαιρετικά έντονο άγχος και τείνει να κατηγορεί τον εαυτό του ότι δεν προσπάθησε αρκετά να σώσει τους υπόλοιπους, όποτε δεν του αξίζει να ζει. Πιστεύει ότι έχει κατά κάποιο τρόπο μερίδιο ευθύνης για ο’τι συνέβη και πως δεν συνέβαλε, με την αδυναμία του, στο να προσφέρει βοήθεια. Αυτές οι Καταστροφικές Σκέψεις προκαλούν κατάθλιψη και σε συνδυασμό με το μετατραυματικό σοκ προκαλούν μια σειρά από συμπτώματα όπως καταναγκαστική ενασχόληση με το τραυματικό γεγονός, αναβίωση ή αποφυγή του γεγονότος,  διαταραχές ύπνου, διατροφικές διαταραχές,  έντονο φόβο, αδυναμία συγκέντρωσης, κατάχρηση ουσιών,  αποξένωση και αυτοκτονικές σκέψεις.

Η έντονη ύπαρξη της ενοχής έχει ένα μεγάλο δευτερεύον όφελος, το οποίο  πολλές φορές παίζει το ρόλο του μηχανισμού άμυνας και βοήθα το ατομο να εστιάσει σε μια χρονική στιγμή πριν από το τραυματικό γεγονός. Δίνει στο ατομο δηλαδή μια ψευδή αίσθηση ελέγχου και γεννάει διάφορες φαντασιώσεις στο ατομο για το τι θα μπορούσε να είχε κανει. Αυτός ο μηχανισμός αποτρέπει το άτομο από το να αγγίξει άλλα σημαντικά θέματα ή έντονα συναισθήματα και λειτουργεί ως αποφυγή του τραυματικού γεγονότος (Chaplin, 1975; Nader, 1997). Η ενοχή που δεν επιλύεται παρεμποδίζει την κοινωνική και συναισθηματική εξέλιξη του ατόμου και μπορεί στο μέλλον να προκαλέσει πολύ σημαντικά ψυχιατρικά προβλήματα.

Θεραπεία:

Λόγω του ότι το σύνδρομο του επιζώντα είναι στενά συνδεδεμένο με το  PTSD, οι θεραπευτικές παρεμβάσεις είναι παρόμοιες σε τραυματικά γεγονότα, όπως αυτό της Νορβηγίας και παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η έγκαιρη παρέμβαση ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στο σημείο της τραγωδίας τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν καλύτερα αποτελέσματα της θεραπείας ατόμων με PTSD που ξεκίνησαν άμεσα τη θεραπεία (Michel & Everly, 2001). Η έγκαιρη παρέμβαση δίνει την ευκαιρία της έκφρασης και της συναισθηματικής αποφόρτισης που μπορούν να προκαλέσουν ένα αίσθημα κάθαρσης πάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί η μελλοντική θεραπεία.

Ως θεραπεία του PTSD είναι πολύ αποτελεσματική η ομαδική θεραπεία, αλλά και σε ατομικό επίπεδο, με μεθόδους συμπεριφοριστικής θεραπείας εστιασμένη στο τραύμα (CBT), EMDR, οικογενειακή θεραπεία αλλά και βραχεία ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία.

Θα ήθελα να παραθέσω μια ατάκα του Βίκτορος Ουγκώ πάνω στο θέμα της ενοχής “ Ένοχος δεν είναι αυτός που κανει την αμαρτία, αλλά αυτός που προκαλεί το σκοτάδι”. Το γεγονός ότι στην υπόθεση της Νορβηγίας εντοπίσθηκε ο ένοχος και θα τιμωρηθεί δυστυχώς δεν είναι αρκετό για να αντιμετωπιστεί το σκοτάδι που προκάλεσε στις ψυχές όλων αυτών που επέζησαν.

Συντάκτης: Παρασκευή Πάλμου (MSc Clinical Psychology)  /  www.healthierworld.gr

 

Chaplin, J. P. (1975). Dictionary of Psychology. New York: Dell Publishing

Herman, J. L. (1992). Captivity. Trauma and recovery, (pp. 74-95). New York: Basic Books.

James, B. (1994). Handbook for treatment of attachment-trauma problems in children. Lexington, MA: Lexington Books.

 

 

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. 1878 – 1920.

«Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης».      ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ.

«Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να σκοπός μιας ζωής!»    ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

«Λευκή ας βαλθεί όπου έπεσες, Κολώνα
(Πώς έπεσες, γραφή να μη το λέη)
Λευκή με της Πατρίδας την εικόνα
Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη,
Βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίη!»  ΚΩΣΤΗΣ  ΠΑΛΑΜΑΣ ,  ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ  ΣΤΟΝ  ΙΩΝ  ΔΡΑΓΟΥΜΗ …….

GEORGE KOYRVAS.

Ευθύνη Ζωής.

 

Πολλές φορές σκεφτόμαστε ότι δεν ορίζουμε τη ζωή μας. Μοιάζει σαν να θεωρούμε ότι είμαστε έρμαια των καταστάσεων εξαρτώντας τη από δυνάμεις της τύχης. Έτσι περιμένουμε να αλλάξουν οι καταστάσεις για να αλλάξει και η ζωή μας.

 

Ποιος λοιπόν ορίζει την τύχη μας-τη ζωή μας? Εμείς ορίζουμε ως ένα μεγάλο βαθμό την τύχη μας-τη ζωή μας, καθώς επιλέγουμε εκείνα τα μονοπάτια που θα μας οδηγήσουν στην επίτευξη ή μη των στόχων μας.

            Κάθε άνθρωπος επιλέγει να διαβεί τη ζωή του αξιοποιώντας το ανάλογο δυναμικό του. Και πώς γίνεται αυτό? Ανά δευτερολέπτο περνούν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μας όπου κάποιες τις κρατούμε και άλλες τις διαγράφουμε. Βάσει εκείνων που θα κρατήσουμε θα ενεργήσουμε προς την υλοποίησή τους όπου το συναίσθημα που θα προκληθεί από τη αυτή τη διαδικασία μπορεί να είναι είτε θετικό π.χ. Χαρά, ενθουσιασμός, είτε αρνητικό π.χ. Απογοήτευση, στεναχώρια. Τα θετικά συναισθήματα είναι πάντα καλοδεχούμενα. Τί συμβαίνει όμως με τα αρνητικά, πώς τα διαχειριζόμαστε? Η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από τη βαρύνουσα σημασία των σκέψεων μας, δηλαδή πόσο σημαντική ήταν για εμάς η υλοποίησή τους (τί επιπτώσεις είχε στην εικόνα του εαυτού μας), τί προσδοκίες είχαμε (πώς πιστεύαμε ότι θα εξελισσόντουσαν τα πράγματα).

            Έτσι λοιπόν το κίνητρο που έχουμε παίζει σημαντικό ρόλο στο πώς θα ερμηνεύσουμε πιθανή αρνητική έκβαση των πραγμάτων. Για αυτό το λόγο χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι στο να αντιμετωπίσουμε και την πιθανή “αποτυχία”. Πώς όμως γίνεται αυτό?  Η αντιμετώπιση βασίζεται στην αξιολόγηση των ενεργειών μας ώστε να κατανοήσουμε πιθανές ελλείψεις μας. Πιο συγκεκριμένα να δούμε ποια βήματα θα έπρεπε να είχαν γίνει διαφορετικά ώστε να είχαμε καλύτερα αποτελέσματα, ποιες ήταν οι συνέπειες του κάθε βήματος που ακολουθήσαμε (πλεονεκτήματα-μειονεκτήματα) και ποιες θα είναι οι συνέπειες επιλογής διαφορετικών βημάτων (πλεονεκτήματα-μειονεκτήματα) ώστε να αποφασίσουμε τί θα ήταν πιο ωφέλιμο για εμάς στην παρούσα φάση αλλά και σε μελλοντικές καταστάσεις. Με αυτό τον τρόπο έχουμε τη δυνατότητα να λαμβάνουμε αποφάσεις καταγράφοντας τη διαθεσιμότητα των δυνάμεων μας, την αποτελεσματικότητα των επιλογών μας αλλά και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας.

            Οι εμπειρίες που αποκομίζουμε από την παραπάνω διαδικασία μας βοηθούν στη βελτίωση μας, καθώς μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη μας. Και όπως είναι κοινά αποδεκτό ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Χρειάζεται πάντα να θυμόμαστε ότι ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του ένα ανεξάντλητο πλούτο ψυχικών δυνάμεων, οι οποίες αναδύονται σε κρίσιμες στιγμές στη ζωή μας εκπλήσσοντας μας ευχάριστα. Έτσι αποδεικνύεται ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε σε κάθε περίσταση αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στις δυνατότητές μας και στην ευθύνη της ζωής μας.

Written by Φωστηρία Αμανατίδου / Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια.

http://www.amanatidou.com

 

Εκπληκτικά ρεαλιστικά γλυπτά by Adam Beane.

Evangeline Lilly

Ο καλλιτέχνης ονομάζεται Adam Beane και η δουλειά του είναι αρκετά ενδιαφέρον. Έγινε γνωστός στις αρχές του 2002 για τις δυναμικές συνθέσεις του και την δυνατότητά να δημιουργεί ρεαλιστικά αντίγραφα με εκπληκτική ομοιότητα (όσο αναφορά τις εκφράσεις τους), με τους πραγματικούς χαρακτήρες.

Paolo DiCanio

Για τις δημιουργίες του χρησιμοποιεί το CX5, ένα παρά πολύ ευπροσάρμοστο υλικό που συμπεριφέρεται όπως ο πηλός όταν είναι ζεστό αλλά γίνεται σκληρό, σαν πλαστικό, όταν κρυώσει. Στις φωτογραφίες, σας παρουσιάζω μια μικρή συλλογή από μίνι αντίγραφα διάσημων ανθρώπων με εκπληκτικά ρεαλιστικές εκφράσεις.

Billy Wagnerfor

Πολλά από τα έργα του, δημιουργήθηκαν κατόπιν παραγγελιάς, για εταιρείες παιχνιδιών, για να βγουν σε μαζική παραγωγή στην αγορά. Πολύ πιθανόν να συναντήσετε κάποιες από τις δημιουργίες του σε κάποιο πολυκατάστημα παιχνιδιών.

Dante Toneguzzo

David Bowie

Μπορείτε να δείτε περισσότερες δημιουργίες καθώς και πληροφορίες για τον καλλιτέχνης κάνοντας κλικ εδώ.

http://www.psaxtiria.com

Η Σκοτεινή μας πλευρά…

 

« Ένα άγριο και ατίθασο άλογο χλιμιντρίζει, στριφογυρίζει και τινάζεται με φοβερή ορμή. Ικανοί αναβάτες προθυμοποιούνται να το δαμάσουν, παρά όμως την ιππική δεξιοτεχνία τους αποτυγχάνουν ο ένας μετά τον άλλο ταπεινωμένοι.

Οι παρευρισκόμενοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται γιαένα παντελώς άγριο και αδάμαστο άλογο και είναι έτοιμοι να μην ασχοληθούν άλλο μαζί του, όταν προς έκπληξη όλων ένα μικρό αγόρι ζητάει να το ιππεύσει. Ο μικρός αναβάτης τόση ώρα παρακολουθούσε τη σκηνή με δέος και αντιλήφθηκε πως το ακόλαστο, άγριο άλογο τινάζονταν και χλιμίντριζε με αγριότητα διότι έδινε σκληρή μάχη προκειμένου να εξουδετερώσει ένα άγνωστο σκιερό εχθρό. Έναν σκοτεινό αντίπαλό, για τον οποίο αγνοούσε ότι επρόκειτο για το σκοτεινό του είδωλο, με άλλα λόγια τη σκιά του. Καθώς λοιπόν το άλογο ανίδεα συνέχιζε να μάχεται με σφοδρότητα τη σκιά του, ο μικρός Αλέξανδρος που είχε εντοπίσει την αιτία της αδυσώπητης ορμής του κατάφερε να τον ιππεύσει με τη μετατόπιση του προς το φως.»

Η παραπάνω σκηνή αποτελεί το έναυσμα για την εκτύλιξη του θέματος που όπως προλέγει και ο τίτλος αναφέρεται στη σκοτεινή μας πλευρά, ένα τμήμα της ψυχής που για τους περισσότερους ανθρώπους παραμένει ασυνείδητο και που ο Ελβετός ψυχίατρος C.G Jung εντρύφησε και έδωσε τον όρο σκιά.

 

Όπως το φως και το σκοτάδι είναι αντιστοίχως συνώνυμα της συνείδησης και του ασυνειδήτου ,έτσι και η σκιά είναι συνώνυμη της σκοτεινής πλευράς του εαυτού. Η σκιά είναι το μέρος που παρεμποδίζεται το φως και στη ψυχή μας αντιπροσωπεύει το σκοτεινό και κρυφό τμήμα που περικλείει συναισθηματικά κατάλοιπα και αποδιωγμένα συναισθήματα τραυματικών εμπειριών που είτε δεν μπόρεσαν να διευθετηθούν είτε δεν ήταν δυνατό να ξεδιαλυθούν και ως μοναδικό τρόπο διαχείρισης βρήκαν την απώθηση στην κρυψώνα της σκιάς. Στη σκιά απωθούνται επίσης παρορμήσεις, ταπεινώσεις, αισθήματα ενοχής, ντροπής και αποτρόπαια συναισθηματικά κουβάρια τα οποία κατακρίνουμε ή έχουμε μάθει να τα κρύβουμε γιατί χαλάνε την εικόνα μας. Με λίγα λόγια φυλακίζουμε και συνάμα αποδιώχνουμε σαν νοσογόνα τέρατα πτυχές του εαυτού που αναζητούν την αγάπη και την κατανόηση μας. Η απόρριψη, η φυλάκιση και η απώθηση οπλίζουν αυτές τις πλευρές με εχθρική και επιθετική δύναμη που απελευθερώνεται ως απάνθρωπη ένταση. Οι αποδοκιμασμένες λοιπόν πτυχές της προσωπικότητας μεταμορφώνονται σε αρχέγονη και απειλητική σκιά που στις κατάλληλες συνθήκες θα εκραγεί βίαια, αποτρόπαια στερώντας τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής ή την κυριαρχία της λογικής.

Η σκοτεινή μας πλευρά λοιπόν, αποτελεί ένα απόκρυφο πλέγμα απωθημένων ζοφερών πτυχών της προσωπικότητας που η συνείδηση αγνοεί ή αρνείται να αποδεχτεί και με αυτό τον τρόπο αποκτά δύναμη που μπορεί να έχει ολέθρια δράση.

Αναγνώριση Σκιάς

Τα στοιχεία της σκοτεινής πλευράς είτε δεν τα εξετάζουμε από κοντινή απόσταση είτε όταν προσπαθούμε να τα αναγνωρίσουμε αδυνατούμε να τα δούμε στον εαυτό μας. Αντίθετα οι ακαταμάχητες παρορμήσεις και τα σκιερά γνωρίσματα της προσωπικότητας μας αντανακλώνται στους άλλους. Προβάλουμε δηλαδή τη σκοτεινή μας πλευρά στην στάση και τη συμπεριφορά των άλλων.

Οι άλλοι αποτελούν τον καθρέπτη μας, αυτό που δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας το συναντάμε στους άλλους. Πιο συγκεκριμένα γνωρίσματα που μας έλκουν στους άλλους αντικατοπτρίζουν χαρακτηριστικά τα οποία έχουμε αλλά θα τα επιθυμούσαμε σε μεγαλύτερο μέγεθος. Από την άλλη, γνωρίσματα τα οποία απεχθανόμαστε όταν τα εντοπίζουμε στους άλλους αποτελούν στοιχεία της προσωπικότητας μας που θέλουμε να εξαλείψουμε (σκοτεινή πλευρά). Ερμηνεύουμε, λοιπόν, ευκολότερα τη σκοτεινή πλευρά αντικρίζοντας τη σε έναν άλλο, σε κάποιο διαφορετικό, τον οποίο θεωρούμε αδιαμφισβήτητα σκοτεινό, διαφορετικά θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε την παρουσία του σκιάς μέσα μας.

Βλέπουμε λοιπόν, τον άλλο σαν εχθρό, στον οποίο μπορούμε να φορτώσουμε όλη την κακία, γεγονός που επιτρέπει στη συνείδηση μας να ξαλαφρώσει αφού έτσι διατηρεί την εντύπωση ότι την ευθύνη την έχει ο άλλος και όχι εμείς. Δεν πρέπει βέβαια να πιστεύουμε πως ο άλλος δεν ευθύνεται καθόλου γιατί και το χειρότερο καθρέφτισμα έχει πιαστεί από ένα μικρό αγκίστρι που το έχει προσφέρει ο άλλος. Έχει όμως λίγη σημασία να γνωρίζουμε που σφάλλει ο άλλος, σημασία έχει να γνωρίζουμε που σφάλλουμε εμείς, γιατί εκεί μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Φως στο σκοτάδι

Η σκιά είναι σκοτεινή και ως εκ τούτου ότι αποθηκεύεται σε αυτή αλλοιώνεται ή παραμορφώνεται. Οι παραμορφώσεις αρχίσουν να υποχωρούν, να καταπραΰνονται και να αποκαθίστανται με την εισαγωγή φωτός. Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα για να ρίξουμε φως στο σκοτάδι αν και η ψυχή μας ανακαλύπτει πάντα νέους τρόπους για να εισαγάγει το φως. Η σκιά σε όλες τις μορφές της απαιτεί συναίσθηση με τη μορφή φωτός και αγάπης και το μοναδικό όριο που έχει η αποκατάσταση της έγκειται στο πόσο μεγάλο μέρος από τον εαυτό μας είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε στο στόχο.

Σύμφωνα με τον C.G.Jung μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη και να έρθουμε σε επαφή με τις καλές ιδιότητες και τις δημιουργικές παρορμήσεις του σκοτεινού μας ειδώλου όταν λαμβάνουμε υπόψη μας την ύπαρξη του. Εναρμονιζόμενοι λοιπόν με τις καταστροφικές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα σε όλους μας και σε κατάλληλες συνθήκες αναδύονται μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα και ευκολότερα ο σκοπός των πτυχών αυτών για το καλό ολόκληρο του εαυτού.

Άσκηση Αυτογνωσίας

Μια άσκηση που μας επιτρέπει να εντοπίσουμε τη σκοτεινή μας πλευρά είναι να πρώτον σκεφτούμε ένα πρόσωπο που αντιπαθούμε ή απεχθανόμαστε οπως για παράδειγμα

·το συνεργάτη

·τη πεθερά

·την κουνιάδα

·τη γειτόνισσα

·ένα κοντινό ή άλλο πρόσωπο

που μας προκαλεί ασφυξία και αισθανόμαστε ότι το άτομο αυτό έχει τρομερά απωθητικά χαρακτηριστικά, και δευτερον στη συνέχεια να σημειώσουμε γραπτώς τα στοιχεία που μας απωθούν.

Ας δούμε ένα πιθανό τυπικό νοητικό προσωπικό διάλογο, που θα μας βοηθούσε να εντοπίσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά νοητικά πριν αποτυπωθούν στο χαρτι.

-Δεν την αντέχω άλλο!! Σε καθημερινή βάση μου σπάει τα νεύρα!! Είναι αντιπαθητική…

-Τι ακριβώς αντιπαθώ επάνω της ?

-Όλα

-Πιο συγκεκριμένα.

-Καταρχήν με επικρίνει συνεχώς και μόνο αυτή έχει δίκιο

-Δηλαδή με ενοχλεί η επικριτική της διάθεση και η απολυτοσύνη της.

-Ναι καθώς επίσης και ο άκρατος εγωκεντρισμός της.

Τα χαρακτηριστικά αυτά (η επικριτική διάθεση, η απολυτοσύνη και ο εγωκεντρισμός ) αντανακλούν πτυχές της προσωπικότητας που δεν αποδέχεται και προβάλλονται στο πρόσωπο (συνεργάτη, πεθερά, κουνιάδα κτλ) που ενσαρκώνει τη σκοτεινή πλευρά, τα οποία γράφουμε σε χαρτί.

Είναι σημαντικό να εφαρμόσουμε αυτή την άσκηση γραπτώς καθώς το διάβασμα έχει επιρροή στη σκέψη αλλά η γραπτή άσκηση επιτρέπει να συνενωθούν μαζί με τη σκέψη αλλά δύο, το συναίσθημα και η πράξη. Η εφαρμογή αυτή της άσκησης επιτρέπει την αναγνώριση της σκοτεινής μας πλευράς και μπορεί να εφαρμόζεται συχνά και σε κάθε περίπτωση που κρίνεται ότι μια σχέση είναι απωθητική. Επίσης μπορούμε να ξεκινήσουμε (γραπτώς) κάπως έτσι: τα αποκρουστικά στοιχειά του/ της είναι ……….. ή αυτό που θα ήθελα να της πω είναι (πχ. Ότι ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του/της).

Η συνειδητοποίηση λοιπόν ότι πχ η επικριτική διάθεση, η απολυτοσύνη και ο εγωκεντρισμός είναι πτυχές του εαυτού μας είναι ένα πρώτο βήμα που απαιτεί προσωπική διεργασία και χρόνο ενώ η ψυχική ανοσία που επιτυγχάνεται με το φώς (συνειδητοποίηση) στη σκιά (σκοτεινή πλευρά) εξαρτάται από το πόσο μεγάλο μέρος από τον εαυτό μας είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε στο στόχο, όπως αναφέρεται και στην παράγραφο «φως στο σκοτάδι».

Εν κατακλείδι, αξίζει να θυμόμαστε, ότι όλες οι πτυχές μας έχουν την ίδια αξία και η κάθε μία αποτελεί πολύτιμο και αναπόσπαστο τμήμα του εαυτού, το οποίο αν δεν αποδεχόμαστε δεν έχουμε τη δυνατότητα να το μεταβάλλουμε.

e-autognosia.gr

Ο αναλφαβητισμός στις μέρες μας, σημαίνει μη γνώση Διαδικτύου;;;;

 

Τα προβλήματα της χώρας μας θα λυθούν  στα σχολεία. Αλλά μόνο στα σχολεία;
Ποιος ο ρόλος της οικογένειας στην τεχνολογική εκπαίδευση των μελών της;

Μόλις το 22% του πληθυσμού (σε αντίθεση με το 40% της Ευρώπης των “27″) διαθέτει απαραίτητες δεξιότητες για τη χρήση του Διαδικτύου. 

Υπάρχει ένα οικονομικό χάσμα ανάμεσα στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη. Μιλάμε συνέχεια για αυτό, αγανακτούμε, φασκελώνουμε, αυτοανακηρυσσόμαστε οικονομολόγοι, συνωμοσιολόγοι, “βαθυστόχαστοι μελετητές” του προβλήματος και κάθε μέρα προβάλλουμε μια διαφορετική (για να μπορούμε στο τέλος να ισχυριστούμε: “όπως το είχα προβλέψει εγώ”) λύση για την επίλυση του προβλήματος. Το πραγματικό χάσμα, όμως, βρίσκεται αλλού. Είναι το χάσμα στην Παιδεία και δή στην ηλεκτρονική παιδεία και εκπαίδευση. Σύμφωνα με την νέα έκθεση του Παρατηρητηρίου για την ψηφιακή Ελλάδα www.observatory.gr μόλις το 22% των κατοίκων της χώρας διαθέτει απαραίτητες δεξιότητες για τη χρήση του Διαδικτύου, τη στιγμή που ο αντίστοιχος όρος της Ευρώπης των 27 ανέρχεται στο 40%. Στην ίδια μελέτη αναφέρεται, επίσης, πως οι  μισοί περίπου Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου δε διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις για την όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση του
Είναι αυτονόητο ότι μιλάμε για μια νέα γενιά λειτουργικών αναλφάβητων και το παράξενο είναι ότι αυτοί οι αναλφάβητοι, δίχως να σημαίνει ότι δεν είναι πεπαιδευμένοι, προέρχονται από γονείς, που είχαν σύμφωνα με τα ισχύοντα πρότυπα  υψηλή εκπαιδευτική κατάρτιση. Έχουν δαπανήσει χιλιάδες ευρώ, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους για την ξενόγλωσση εκπαίδευσή των τέκνων τους. Έχουν δαπανήσει χιλιάδες ευρώ για τη φροντιστηριακή εκπαίδευση των τέκνων τους σε μαθήματα υποχρεωτικής παιδεία. Έχουν αγοράσει την τελευταία ηλεκτρονική συσκευή και τελικά τα παιδιά τους κατατάσσονται στους λειτουργικά αναλφάβητους της Ευρώπης. Η εύκολη κατηγορία είναι να  ρίξουμε όλες τις ευθύνες στο εκπαιδευτικό μας σύστημα (είναι αυτονόητο ότι του αναλογούν πολλές). Η δύσκολη κατηγορία είναι αυτή που αναλογεί στον κάθε γονιό ξεχωριστά. Στο προσωπικό χρόνο, δηλαδή, που αφιερώνει για την στήριξη του παιδιού του καθώς και το πρότυπο που προσφέρει στα παιδιά του.

Νίκος Θηβαίος. http://www.24grammata.com

Από πότε λέμε «γεια σου»; Πώς μίλαγαν οι Έλληνες του 14ου αιώνα; Σπανιότατη αναφορά σε Ιταλικό ποίημα.

 

Ο φλωρεντινός διδακτικός ποιητής Fazio degli Uberti (1305- περ. 1369) μπορεί να μην είναι γνωστός παρά σε ελάχιστους, αλλά αξίζει την προσοχή μας από σπόντα. Ήταν γόνος παλιάς φλωρεντινής οικογένειας (του κλάδου των Γιβελίνων) που μνημονεύεται στην Κόλαση του Δάντη, και η οποία είχε εξοριστεί για πολιτικούς λόγους από τη γενέθλια πόλη. Έτσι, ο ποιητής γεννήθηκε στην Πίζα και έζησε σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας επιδιώκοντας πάντα να επιστρέψει στη Φλωρεντία. Μάταια, αφού πέθανε στη Βερόνα.             
Το έργο της ζωής του ήταν ένα μεγάλο διδακτικό ποίημα, Il Dittamondo (από το Λατινικό “dicta mundi”, Ιταλικά “detti del mondo”), σαφώς επηρεασμένο από τον Δάντη. Το δούλευε είκοσι χρόνια χωρίς να το τελειώσει και σ’ αυτό αφηγείται τις περιπλανήσεις του σε όλα τα μέρη του γνωστού τότε κόσμου.
Στο τρίτο βιβλίο και στο 23ο κεφάλαιο υπάρχει το απόσπασμα που μας ενδιαφέρει. Γιατί μας ενδιαφέρει; Διότι μας διασώζει, σε προφορικό λόγο, φράσεις ελληνικές που δεν έχουν καταγραφεί σε ελληνικά κείμενα παρά πολύ αργότερα –ας όψεται η διγλωσσία που ταλανίζει τον τόπο από τους ελληνιστικούς χρόνους και μετά. Έτσι, στο ποίημα αυτό που ξεκίνησε να γράφεται το 1346, βρίσκουμε τις ελληνικότατες φράσεις Γεια σου, Καλώς ήρθες, Ξεύρεις φραγκικά; Είμαι Ρωμαίος και ξεύρω γλώσσες, Παρακαλώ σε φίλε μου, Μετά χαράς.

Το απόσπασμα του ποιήματος που μας ενδιαφέρει είναι:
E giunto a lui, de la bocca m’uscio
“Jiá su” e fu greco il saluto,
perché l’abito suo greco scoprio.  30
Ed ello, come accorto e proveduto,
Calós írtes allora mi rispose,
allegro piú che non l’avea veduto,
Cosí parlato insieme molte cose
ípeto: xéuris franchicá? Ed esso   35
Ime roméos e xéuro plus glose.
E io: Paracaló se, fíle mu; apresso
mílise franchicá ancor gli dissi.
Metá charás, fu sua risposta adesso.

Πρόχειρη μετάφραση (διορθώσεις καλοδεχούμενες):
Φτάνοντας κοντά του, από το στόμα μου βγήκε
ένα «Γεια σου», που είναι ελληνικός χαιρετισμός,
γιατί τα ρούχα του φανέρωναν τον Έλληνα.
Κι εκείνος, όπως ταίριαζε κι όπως περίμενα
«Καλώς ήρθες», μου απαντάει τώρα
χαρούμενος όσο ποτέ άλλοτε δεν τον είχα δει.
Κι έτσι κουβεντιάσαμε πολλά και διάφορα
και του είπα: «Ξεύρεις φραγκικά;» Κι εκείνος:
«Είμαι Ρωμαίος και ξεύρω πολλές γλώσσες».
Κι εγώ: «Παρακαλώ σε φίλε μου, μετά
μίλησέ μου φραγκικά», του είπα.
«Μετά χαράς», απάντησε αμέσως.

Και λίγους στίχους πιο κάτω, όταν τον ρωτάει πού πηγαίνει, ο ρωμιός του απαντάει χρησιμοποιώντας μια ακόμα ελληνική λέξη:
“Qui presso a una chora, dove il re Pirro anticamente stava”, δηλαδή «Εδώ κοντά σε μια χώρα όπου παλιά ήταν ο βασιλιάς ο Πύρρος».
Στο υπόλοιπο έργο, απ’ όσο κοίταξα, δεν υπάρχουν άλλες ελληνικές λέξεις –αλλά και πάλι, νομίζω πως η ανακάλυψη είναι εντυπωσιακή. Ώστε πριν από εφτά αιώνες, οι άνθρωποι που ζούσαν σ’ αυτό τον τόπο χρησιμοποιούσαν φράσεις πολύ όμοιες με τις σημερινές!
Για να μη βλογάω τα γένια μου: το εύρημα δεν είναι δικό μου. Ο γλωσσολόγος Νίκος Νικολάου το βρήκε, ο Nick Nicholas δηλαδή, ο ελληνοαυστραλός μάγος του TLG και μεταφραστής (μαζί με τον Γιώργο Μπαλόγλου) της Παιδιοφράστου διηγήσεως των τετραπόδων ζώων στα αγγλικά. Μου το είχε στείλει σε ανύποπτο χρόνο, που λένε· σε κάποια αλλαγή υπολογιστή έχασα το ηλεμήνυμα αλλά τελικά ξαναβρήκα το κείμενο χάρη στο γκουγκλ που βλέπει τα πάντα.

* Ο Νίκος Σαραντάκος, Αθήνα 1959,  είναι συγγραφέας και λογοτέχνης. Έχει γράψει τα βιβλία : “Για μια πορεία” (1984), έκδ. Σύγχρονη Εποχή, “Μετά την αποψίλωση” (1987), έκδ.: Σύγχρονη Εποχή, “Αλληλογραφία του Μότσαρτ” (1991), “Αλφαβητάρι ιδιωματικών εκφράσεων” (1997), έκδ.: Δίαυλος,  “Γλώσσα μετ’ εμποδίων” (2007), έκδ.: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. “Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία” (2009), έκδ.: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.

Νίκος Σαραντάκος* (www.sarantakos.com)

Όταν η ψυχή εκφράζεται μέσα από το σώμα.

Τις τελευταίες δεκαετίες όλο και πιο συχνά ακούγεται από την επιστημονική κοινότητα ο όρος ψυχοσωματικό σύμπτωμα, ψυχοσωματική αιτία, ψυχογενής αιτιολογία κλπ. Τι εννοούμε όμως λέγοντας ψυχοσωματικά συμπτώματα; 

Τα συμπτώματα αυτά δεν είναι λιγότερο αληθινά από τα καθαρά σωματικά συμπτώματα ούτε αποτελούν αποκύημα της φαντασίας του ανθρώπου που υποφέρει από αυτά. Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, έχουν σάρκα και οστά, είναι υπαρκτές σωματικές διαταραχές ενώ απαιτούν την ίδια ίσως και περισσότερη προσοχή από τα υπόλοιπα. Η βασική διαφορά τους έγκειται στο αίτιο που υποκινεί το βασικό σωματικό σύμπτωμα. Σαφέστατα δεν είναι το πιο εύκολο να ξεχωρίσουμε αν μια γαστρίτιδα, ένας κολικός του εντέρου, μια δερματίτιδα και άλλες ενοχλήσεις είναι αποκλειστικά και μόνο ψυχογενούς αιτιολογίας. Το πιο πιθανό όμως είναι ότι τα αίτια να άπτονται της παρουσίας πολλών παραγόντων ένας βασικός εκ των οποίων είναι και ο ψυχολογικός.

Ίσως η πλειονότητα των ανθρώπων αντιμετωπίζοντας ένα βασανιστικό και χρόνιο σύμπτωμα κατέληξε να ακούσει ύστερα από πολλές και  λεπτομερείς εξετάσεις ότι δεν υπάρχει κάποια προφανής αιτία και ότι το πρόβλημα είναι «ψυχολογικό», μια διάγνωση που δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα με κυρίαρχο αυτό της ανασφάλειας και του άγχους, ενώ άρνηση και δυσπιστία κυριαρχούν.  Ταυτόχρονα με όλα αυτά οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι κάποια διάγνωση δεν έγινε σωστά, κάποιες πληροφορίες δεν αξιολογήθηκαν σωστά ή ακόμη και μια διάχυτη αίσθηση επιστημονική ανεπάρκειας.

Ο συνδυασμός όλων αυτών είναι απολύτως δικαιολογημένος και πολλές φορές επιβεβλημένος από την άγνοια αλλά και από τη μικρή έως ελάχιστη σημασία που δίνεται ή δινόταν  στην ψυχική και συναισθηματική  κατάσταση και στον κυρίαρχο ρόλο που διαδραματίζει αυτή σε όλες τις πτυχές της ζωής μας

Ανακεφαλαιώνοντας, τα σωματικά συμπτώματα που δεν προκαλούνται από οργανικά ή σωματικά αίτια ονομάζονται ψυχοσωματικά. Τα συμπτώματα αυτά αποτελούν τη σωματοποίηση του άγχους, ψυχολογικών συγκρούσεων, απωθημένων συναισθημάτων και γενικώς καταπιεσμένων συμπεριφορών.
Μεγάλη προσοχή! Για να προβούμε στο συμπέρασμα ότι ένα σύμπτωμα είναι ψυχοσωματικό εξαντλούμε λεπτομερώς όλα τα περιθώρια και όλες τις επιβεβλημένες εξετάσεις, δεν περνάμε στο άλλο άκρο να αποδίδουμε οτιδήποτε σωματικό σε ψυχολογικούς παράγοντες.

Πιθανά ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι: υψηλή χοληστερίνη, δερματοπάθειες (ακμή, έκζεμα, ψωρίαση κλπ), αϋπνία, ταχυκαρδία, τσιμπήματα στο στήθος, «φτερουγίσματα» στην καρδιά, σφίξιμο των δοντιών (ιδίως κατά τη διάρκεια του υπνου), αίσθημα σφιξίματος στο στομάχι, σπαστική κολίτιδα, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, καούρα, σφίξιμο στο στομάχι, σύνδρομο παλινδρόμησης, σεξουαλικά προβλήματα (στον άνδρα δυσκολία στύσης, στη γυναίκα δυσπαρευνία δηλαδή πόνος κατά την συνουσία και δυσκολία στον οργασμό), το σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως, πονοκέφαλος, ζαλάδες, μυρμηγκιάσματα, προβλήματα μνήμης (αιτία είναι η διάσπαση προσοχής από το άγχος που δημιουργεί προβλήματα στην αποθήκευση και στην ανάκληση των αποθηκευμένων στην μνήμη πληροφοριών), ανορεξία, αυξημένη όρεξη, βουλιμία, νυκτερινή ενούρηση σε παιδιά και εφήβους, μυοσκελετικές παθήσεις και πολλά άλλα.

Βασική συνθήκη δημιουργίας των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων είναι το άγχος, το στρες η ψυχική πίεση που δεν εκδηλώνονται και δεν αντιμετωπίζονται. Καταπιεσμένα συναισθήματα, απωθημένες σκέψεις που βρίσκονται καλά κρυμμένα και δεν θέλουμε να τα επικοινωνήσουμε ή πολλές φορές δεν έχουμε τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε βρίσκουνε τρόπο έκφρασης μέσα από το σώμα. Με τον τρόπο αυτό, μέσω του συμπτώματος εξακολουθούν να μας υπενθυμίζουν την παρουσία τους και να κάνουν ακόμη πιο ισχυρή την ύπαρξη τους μέσα μας.

Παράδειγμα: Έχουμε θυμώσει με έναν καλό φίλο μας για τη συμπεριφορά του απέναντι μας, συμπεριφορά που μας προκαλεί έντονα συναισθήματα οργής και ματαίωσης. Παρόλαυτα λόγω του χαρακτήρα μας είμαστε ανήμποροι να του επικοινωνήσουμε ξεκάθαρα και λεκτικά τα συναισθήματα μας,  έτσι κάθε φορά που συναντιόμαστε βιώνουμε άγχος, δυσαρέσκεια, σφίξιμο στο στομάχι μας πονάει το κεφάλι κτλ. Αναρωτιόμαστε για την έντονη σωματική ενόχληση και πηγαίνουμε στον γιατρό. Το μυαλό μας μπορεί να ξέχασε τα αρνητικά συναισθήματα που βιώναμε, το σώμα μας όχι. Μας προειδοποιεί για να μας το θυμίζει, ώστε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.

Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα μπορούν να εξυπηρετούν ένα σκοπό, να διευκολύνουν έμμεσα το άτομο στην πραγματοποίηση ενός επιθυμητού στόχου. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος μισεί την εργασία του, το εργασιακό του περιβάλλον, αρνητικά συναισθήματα γεμίζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τη ζωή του. Μολαταύτα, δεν έχει τη δύναμη για πολλούς παράγοντες να παραιτηθεί, τα αρνητικά συναισθήματα και όλη αυτή η καταπίεση εκφράζονται μέσα από σοβαρά επαναλαμβανόμενα σωματικά συμπτώματα που τον καθηλώνουν σε συνεχείς απουσίες από τη δουλειά και αναρρωτικές άδειες  που σαν αποτέλεσμα έχουν την απόλυση του.

Άλλο παράδειγμα, μια γυναίκα εμφανίζει πολύ συχνά συμπτώματα πονοκεφάλου, για να αποφύγει τη σεξουαλική επαφή με τον άντρα της ή ένας υποψήφιος φοιτητής μπορεί να παθαίνει συχνές κρίσεις πανικού, γιατί δυσκολεύεται εκείνος ή η οικογένεια να φύγει από το σπίτι και να αντιμετωπίσει το άγχος αποχωρισμού από την οικογενειακή εστία.

Σε κάθε περίπτωση μέσα από ποικίλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο καθένας από εμάς στην προσπάθεια του να επιβιώσει και να προσαρμοστεί μέσα στο περιβάλλον είναι γεγονός ότι η πραγματική φωνή της ψυχής μας θα εκφραστεί όσο και να προσπαθούμε να μειώσουμε την ένταση της ή να την αγνοήσουμε. Η σύγχρονη συμβουλευτική προσφέρει βοήθεια σε αυτή ακριβώς την κατεύθυνση κι αυτό μπορεί να γίνει με σύντομο αλλά και ουσιαστικό τρόπο φτάνει ο καθένας από εμάς να έχει πραγματικά τη θέληση να ακούσει τον εσωτερικό του εαυτό και να μεταβάλλει τη στάση του.

http://www.uromed.gr

ΤΙ ΜΥΚΟΝΟΣ, ΤΙ ΡΟΔΟΣ , ΤΙ ΑΘΗΝΑ;;;

ΑΡΘΡΟ  :  George Koyrvas.

Στα  χρόνια  που  υπάρχω  σε αυτό τον κόσμο,   έχω πάει αρκετές φορές  διακοπές  σε  κάποιο  όμορφο  μέρος  εκτός  Αθηνών,  και  αρκετές  φορές  έχω  μείνει  στην  πόλη  που  ζώ  και εργάζομαι,  στην Αθήνα.   Μετά  απο τόσα  χρόνια  ,   έκανα  κάποιες  ΄΄ συκγρήσεις΄΄.   Όταν,   τον  μήνα  Άυγουστο,   ξεκινάω  γεμάτος   χαρά  ,   καβαλάω  το  αμαξάκι  μου,  και  επιβάζομαι   σέ  κάποιο   πλοίο,   με  προορισμό   κάποιο   δροσερό νησάκι,   βλέπω   το  αμαξάκι  μου  στιβαγμένο  μαζί  με  άλλα   δύστηχα  αμαξάκια  στριμωγμένα   στην  κυριολεξία  το  ένα  δίπλα  στο  άλλο,  με  κύνδινο  να  δείς   την   μικρή  σου  περιουσία  να  πέφτει  θύμα….. κάποιας  γρατζουνιάς,  χτυπήματος ,  η  βαθουλώματος  ,  με  αποτέλεσμα  εσύ  μετά  να  κάνεις  χρυσούς  τους   φανοποιούς.     Φτάνωντας  στο  δροσερό  νησάκι,   βλέπεις   Αυγουστιάτικα   η  κίνηση  και  το  μποτιλιάρισμα  να  έχει   μετακομήση  απο  την  Αθήνα  και  να  έχει  εγκατασταθεί   στην  Μύκονο,  στην  Σαντορίνη,  στην  Ρόδο,  και  σε  άλλα  όμορφα  τοπία……  Βλέπεις  να  έχει  τόσο  πολύ  κόσμο,  που  σε  κάνει  να  αναρωτιέσε,  άν  έκανες  καλά  που  άφησες  το  σπιτάκι  σου  στην  Αθήνα.   Χαμός   στις  παραλίες,   χαμός  στα  club,  χαμός  στις  καφετέριες,  γενικα …… χαμός  παντού.    Άν  το έχεις  το παραδάκι,  και  μπορείς  να  πάς  σε  κάποιο   5 α στερο   Ξενοδοχείο,  είσαι  οκ.  Άν  όμως  είσαι  μπατηράκι,  την  έκατσες  την  βάρκα:   Πηγαίνεις  σε  ενοικιαζόμενα  δωμάτια  με  αρκετή  φασαρία,  με  αποτέλεσμα  να  αναγκάζεσε  να  κοιμάσε  αργά  και  να  ξυπνάς  χωρίς  να  υπάρχει  λόγος  πολύ  νωρίς.   Τώρα  στον  αντοίποδα,   έαν  αποφασίσεις  να  μείνεις  στις  διακοπές  σου  και  κυρίως  Αυγουστιάτικα  στην  Αθήνα,   θά  έχεις  τις  …… εξής  παροχές.   Βρίσκεις  να  παρκάρεις  όπου  και  όποτε  γουστάρεις.   Πηγαίνεις  να  κάνεις  τις  βουτιές  σου  στην  θάλασσα   χωρίς  να  αγανακτείς  απο  την  κίνηση,   βρίσκεις   ομπρέλα  και  ξαπλώστρα  όπου  και  όποτε  θέλεις,   δέν  έχει  πολύ  κόσμο,    χρειάζεσε  μόνο   20  λεπτά  να  φτάσεις  στην  παραλία,   και  το  βραδάκι   μόνο   15   λεπτά  να  διανήσης  μία  απόσταση  απο  Κηφισιά …..Γλυφάδα  άν  θέλεις  να  πείς  ένα  ποτάκι.   Και  το  καλύτερο ;;;   Στο  σπίτη  σου  έχεις  τόση  ησυχία,  που  ευχαρυστιέσε  να  χορτάσεις  τόσο  ύπνο,  που  να  έχεις  μετα διάθεση  να  κάνεις  ότι  πραγματικά  γουστάρεις.      Το  συμπέρασμα  από  όλα  αυτά ;;;    Κανένα.   Απλά,   έχω  την  εξής  απορία  :   Ποιος   τελικά   έχει  γεμίσει πραγματικά   τις  μπαταρίες  του,  για  τον  δύσκολο  χειμώνα  που  έρχεται;;;;   Εκείνος  που  έμεινε  Αυγουστο  στην  Αθήνα,  η  Εκείνος  που  έφυγε  να  παέι  να  κάνει  διακοπές  κάπου  αλλού  ΄΄ φοβόμενος ΄΄   να  ξεμείνει  Αυγουστιάτικα   στην  Αθήνα;;;;;

George Koyrvas

Μα ποιος ήταν, τελικά, αυτός ο Μάρσαλ;

 

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο Τζορτζ Μάρσαλ (George Catlett Marshall, 1880 – 1959) ήταν ένας διαπρεπής οικονομολόγος, που έδρασε αμέσως μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.Η πραγματικότητα , όμως, είναι τελείως διαφορετική. Ο Μάρσαλ ήταν αξιωματικός του Αμερικάνικου στρατού και δεν είχε καμία σχέση με τα οικονομικά. Αποφοίτησε από το στρατιωτικό Ινστιτούτο της Βιρτζίνια το 1901 και υπηρέτησε στις Φιλιππίνες και την  Κίνα. Είχε πολύ καλές πολιτικές διασυνδέσεις για αυτό το 1941 ελέγχει και επιτηρεί τις ενέργειες των επιστημόνων που εργάζονται για την ατομική βόμβα (δες εδώ). Θα είναι στην ηγετική ομάδα που θα οργανώσει την επίθεση των Αμερικάνων στην Ευρώπη. Μετά το τέλος του πολέμου ακολούθησε τη διπλωματία και τον Ιανουάριο του 1947 διορίστηκε υπουργός των εξωτερικών. Στο αξίωμα αυτό θα μείνει, μόλις δύο χρόνια, αλλά επειδή θα εισηγηθεί την οικονομική βοήθεια προς την Ευρώπη (γνωστή ως σχέδιο Μάρσαλ, Marshall Plan, επίσημα: European Recovery Program, ERP) ) θα μείνει στην Ιστορία ως ένας οραματιστής πολιτικός που παραδειγματίζει μέχρι σήμερα τους αναποφάσιστους πολιτικούς μας. Ο Μάρσαλ λόγω της στήριξης του στο  οικονομικό  σχέδιο, το 1953 θα βραβευτεί με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης.

http://www.24grammata.com

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ 11 Ιουνίου 1922 – 25 Ιουλίου 2011.

KAI ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ;

 

ΑΡΘΡΟ  :   George Κοyrvas

Ήρθε  η  ώρα  να μετρήσετε τη θερμοκρασία  σας  πρίν  προχωρήσουμε  στις  πρακτικές εφαρμογές  του  ομολογουμένως  δύσκολου  τρόπου  να φτάσουμε να πιούμε το νέκταρ  της  ευτυχίας .   Ιδού μερικές  ερωτήσεις  που  θα  θέλατε ,  ίσως, να θέσετε  στον εαυτό  σας :                     

Πού  αναζητώ  την ευτυχία;   Ποια μορφή αντίστασης προβάλλω  συνήθως  όταν  έχω  να  αντιμετωπίσω  νέους  τρόπους  σκέψης  που  αμφισβητούν  βασικές  θέσεις  μου  και  διαταράσουν  την βολή  μου;  Είναι  οι μηχανισμοί  αυτοί πραγματικά χρήσιμοι, η μήπως  με εμποδίζουν  από το να επιλέξω  άλλους, ενδεχομένως  ποιο ευοίωνους  τρόπους  εύρεσης  της  αληθηνής  ευτυχίας;  Αποτελούν οι μηχανησμοί  αυτοί  σκοπέλους  στον  χάρτη  της  πρωσοπικής  μου  ζωής  που  δυσχεραίνουν  την  πορεία  μου  πρός  την  επίτευξη  των  επιθυμητών  μου  στόχων ;;;   Σκεφτείτε  καλά  πρώτα  τις  ερωτήσεις   αυτές  και   επανερχόμαστε  μελλοντικά  με  την  συνέχεια  της   ερώτησης   ΄΄  ΚΑΙ  ΕΣΕΙΣ  ΤΙ  ΚΑΝΕΤΕ  ΄΄.

George Koyrvas

Α. Καρκαβίτσας – Ο ζητιάνος .

Όταν ο Ανδρέας Καρκαβίτσας “συνάντησε” τον Ζητιάνο μπορεί ο αρχικός του στόχος για μια πιστή αναπαράσταση της ζωής της ελληνικής υπαίθρου σύμφωνα με τις επιταγές της ηθογραφίας να εκπληρώθηκε. Όμως οι μελετητές διέκριναν στη νουβέλα δυο ακόμη διαφορετικές κατηγορίες, τον νατουραλισμό που διέπει όλο το έργο καθώς και την καυστικότητα με την οποία κρίνει τα κακώς κείμενα της εποχής του. Τα επιμέρους χαρακτηριστικά που αφορούν τα εκφραστικά μέσα, η αφηγηματική αναδρομή καθώς και η γλαφυρότητα με την οποία σχηματίζει τις αδρές περιγραφές του φυσικού κόσμου, θα αποτελέσουν τους επιπλέον προβληματισμούς μας πάνω στο σπουδαιότερο και όμως τόσο αμφιλεγόμενο έργο του Ήλειου συγγραφέα.

Συγγραφέας: Α. Καρκαβίτσας
Γλώσσα: Ελληνικά
Σελίδες: 121
Μέγεθος αρχείου: 1,1Mb

[Κατέβασέ το]

http://www.24grammata.com

ΤΟ Koybis Blog ΄ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΙΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΕΣ ΤΑΝΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ. ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ CLINT EASTWOOD ΤΟΥ 1992 ΄΄ UNFORGIVEN ΄΄.

 

ΑΡΘΡΟ:  George Koyrvas.

 

‘UNFORGIVEN»   .   ΣΕΝΑΡΙΟ – ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ  : CLINT EASTWOOD.  ΚΕΡΔΙΣΕ :  4  OSCAR,  ΑΝΑΜΕΣΑ  ΚΑΙ  ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ  1992.

 

‘’Δεν  μου  αξίζει  να  πεθάνω  έτσι.   Χτίζω  το  σπίτι μου.’’

‘’Το  ΄΄ αξίζει ΄΄  δεν  έχει  καμία  σχέση  εδώ.’’

[ διάλογος  ανάμεσα  στον   Little Bill   και  τον  William  Munny,  πριν  ο  τελευταίος  του  τινάξει  τα  μυαλά  στον  αέρα ]

 

Ο  William Munny,  ήταν  ο  ποιο σκληρός, αδίστακτος,  χωρίς  οίκτο  δολοφόνος  που  υπήρχε.   Ένας  άνθρωπος  με  έκλυτο  χαρακτήρα.  Τις  περισσότερες  φορές  στην  ζωή  του  ήταν  μεθυσμένος.   Όταν  παντρεύτηκε   την  Claudia  όμως ,   άλλαξε  ζωή.  Η  γυναίκα  του  τον  άλλαξε.  Τον  έφερε  στον  ίσιο δρόμο. Έκανε  και  2 παιδία μαζί  της.   Όμως  η   Claudia πέθανε  νέα.  Πολύ  νέα.   Ο  William  Munny  συνέχισε να ζει   σαν  αγρότης  με  τα  2  του  παιδιά.

Στην  μικρή  πόλη   Big Whiskey,   στην πολιτεία  Tomstone,   2  καουμπόηδες  πήγαν  να  περάσουν  μια  νύχτα  στο  τοπικό   πορνείο  με  2  πόρνες.    Ξαφνικά  πάνω  σε έναν  καυγά  με  την  μία  από  της  πόρνες  οι  2  καουμπόηδες    χαρακώνουν  το  πρόσωπο  της  μίας  πόρνης.   Της  χαρακώνουν  το  πρόσωπο,  την  πλάτη  της,   τα  στήθη  της,   τα  πάντα.   Ο  τοπικός  σερίφης  της  πόλης,  ο  Little  Bill,   αντί  να  αποδώσει  δικαιοσύνη  όπως  όφειλε,   τιμωρεί  τους   2  τύπους  με  το  να  χαρίσουν  στην  πόρνη  που  χαράκωσαν    6  αλογάκια  πόνυ.   Οι  υπόλοιπες  πόρνες  της  πόλης  γίνονται  έξαλλες  με  αυτήν  την  απόφαση  του  σερίφη.   Έτσι,  αποφασίζουν  να  μαζέψουν  χρήματα  και  να  επικηρύξουν  τους  2  καουμπόηδες  με   1000  Δολάρια,   με  σκοπό  να  βρούνε  κάποιους  να  σκοτώσουν  τους  2  καουμπόηδες.    Ένας  νεαρός  ονόματι   Scofield  Kid,   καταφέρνει  να  πείσει  τον   William  Munny  να   βρούνε  και  να  σκοτώσουν  τους   2  τύπους   και  να  εισπράξουν  την  αμοιβή.   Οι  αντιρρήσεις  του  William  Munny   στην   αρχή  ήταν  μεγάλες,  αφού  είχε  πλέον  αλλάξει  ζωή.   Όμως  για  χάρη  των  2  παιδιών  του,  πείστηκε.    Ο  William  έπεισε  και  έναν  παλιό  του  φίλο   τον  Net  Logan  να  συμμετάσχει  και  αυτός  και  να  μοιράσουν  την  αμοιβή  στα  3.  

Η  ταινία  αυτή,  σε  σκηνοθεσία  του  ίδιου  του  Clint  Eastwood,   απομυθοποιεί  τον  ήρωα  της,  τον  ρίχνει  στο  πάτωμα,  του  βγάζει  όλες  της  ανθρώπινες  αδυναμίες,  τον  φτύνει,  τον  χλευάζει,  τον  δείχνει  να  παλεύει  με  τους  δαίμονες  του,  και  στο  τέλος   τον  φέρνει  σε  ισορροπία  με  τον  εαυτό  του,   φτάνοντας  στο  τέλος   ο   Ήρωας  μας  να  βρίσκει  την  λύτρωση  μέσα  από  την  εκδίκηση  που  παίρνει  τόσο  για  την  χαρακωμένη  πόρνη,  όσο  και  για  την  δολοφονία  του   φίλου  του   Net  Logan  από  τον  σερίφη  Little Bill.    Η  ταινία  θεωρείτε  ένα  απόλυτο  αριστούργημα  της   7^ης  τέχνης,  με  σαφές  μήνυμα  ότι   η  μάχη  που  δίνει   ο  άνθρωπος  με  τους  ΄΄ εσωτερικούς  του  εχθρούς΄΄   μπορεί  να  έχει  αποτέλεσμα  και  να  φτάσει  στην  λύτρωση  εφόσον  και  εκείνος  το  θέλει,   αφού  οι  δυνάμεις  που  έχει  ο  καθένας  μας  είναι  τεράστιες.   Το  φινάλε  της  ταινίας  θεωρείτε  απο  τις κορυφαίες  στιγμές  του  παγκόσμιου κινιματογράφου.   

» Eίναι  τρομακτικό να σκοτώνεις  έναν άνθρωπο. Τού  αφαιρείς  ότι  έχει κάνει,  και  ότι  πρόκεται  να  κάνει  στο  μέλλον.΄΄  

΄΄ Ναί,  αλλά  πιστεύω  ότι  του  άξιζε΄΄

΄΄  Σε  όλους  μας  αξίζει  μικρέ΄΄    [  Διάλογος  ανάμεσα  στον  William  Munny   και  τον  Scofield  Kid  ].

George  Koyrvas.                                          

 

Πόσο θρεπτικά και πόσο ασφαλή είναι τα κατεψυγμένα προϊόντα;

 

Τα τελευτάια χρόνια η κατανάλωση κατεψυγμένων προϊόντων, αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς και αυτό γιατί εξυπηρετούν πολλές απο τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου, όπως την παροχή ξεκούραστου απολαυστικού γεύματος χωρίς δαπανηρή προετοιμασία. Παρόλο που οι περισσότεροι καταναλωτές θεωρούν τα καταψυγμένα προϊόντα, τρόφιμα κατώτερης ποιότητας, οι σύγχρονες μεθόδοι  κατάψυξης επιτυγχάνουν την διατήρηση των οργανοληπτικών τους ιδιοτήτων (γεύση, χρώμα, άρωμα) αλλά και των θρεπτικών τους συστατικών.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσοι παράγοντες μπορεί να επιρεάσουν την ποιότητα των φρέσκων τροφίμων? Για παράδειγμα, η έντονη ηλιακή ακτινοβολία, η θέρμανση ή κακή συντήρηση καταστρέφουν συχνά τις βιταμίνες ενώ παράλληλα ενισχύουν την ανάπτυξη επιβλαβών μικροοργανισμών. Αντίθετα, τα προϊόντα που καταψύχονται άμεσα μετά την εσοδεία, την αλιεία ή τη σφαγή παρουσιάζουν μικρές απώλειες θρεπτικών ουσιών εξαιτίας του μειωμένου μεταβολισμού των παγωμένων τροφίμων. Τα παθογόνα μικρόβια αλλά και μη παθογόνα αδρανοποιούνται τελείως (πολλά πεθαίνουν) στους -18⁰ C.

Όμως, ακόμα και σε αυτή τη θερμοκρασία εξακολουθεί να υπάρχει ενεργότητα των ενζύμων αν και είναι αρκετά χαμηλότερη. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να ξαναπαγώνετε τρόφιμα που έχουν ξεπαγώσει! Κατά την απόψυξη (μερική ή πλήρη) δίνεται την ευκαιρία στα βακτήρια να πολλαπλασιαστούν. Αν καταψύξετε το τρόφιμο ξανά, δε θα σκοτώσετε τα βακτήρια αλλά θα τα «κοιμίσετε»με αποτέλεσμα στο επόμενη απόψυξη να ενεργοποιηθούν περισσότερα βακτήρια και να πολλαπλασιαστούν περισσότερο. Εδώ πρέπει να σημειωθέι οτι κατά την κατάψυξη σε οικιακούς καταψύκτες δημιουργείται ακόμη ένα πρόβλημα. Επειδή η κατάψυξη γίνεται με αργό ρυθμό (βραδεία κατάψυξη) δημιουργούνται μεγάλοι κρύσταλλοι νερού που τραυματίζουν τους ιστούς του τροφίμου και χάνονται χρήσιμοι χυμοί κατά το ξεπάγωμα, συμπαρασύροντας σημαντικά ποσοστά υδατοδιαλυτών βιταμίνών, πρωτείνών, άλατων και ιχνοστοιχείων. Επίσης, όσον αφορά στο κρέας, συχνά η εμφάνιση αλλά και η γέυση του δεν είναι ευχάριστη, ενώ στην επιφάνειά του δημιουργούνται ιδανικές συνθήκες για τον πολλαπλασιασμό βακτηρίων. Κάτι παρόμοιο, δεν μπορεί να συμβεί με τα επαγγελματικά κατεψυγμένα τρόφιμα. Η ταχεία κατάψυξη των τροφίμων, σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, οδηγεί στο σχηματισμό μικρών κρυστάλλων παγου με αποτέλεσμα την διατήρηση των ιστών και συνεπώς την καλή εμφάνιση και ποιότητα του τροφίμου.

Κατα την αγορά κατεψυγμένων προιόντων, πρέπει να γνωρίζετε τις δυνατότητες του καταψύκτη σας και τη διάρκεια διατήρησης των προϊόντων, που αναγράφεται στη συσκευασία τους. Για παράδειγμα, ένας οικιακός καταψύκτης που φτάνει σε θερμοκρασία έως και –12⁰ C, μπορεί να συντηρήσει τρόφιμα για αρκετές εβδομάδες ή και μήνες ενώ ένας καταψύκτης με θερμοκρασία μέχρι και –25⁰ C έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει τρόφιμα για περισσότερο χρονικό διάστημα.

 

ΜΗΝΕΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΑΡΙΣΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΣΕ ΑΠΟΘΗΚΕΣ  -18⁰ C και  -12⁰ C (ΥΠ.ΓΕΩΡΓΙΑΣ Η.Π.Α)

ΤΡΟΦΙΜΟ	-180 C	-120 C
Πορτοκαλοχυμός	27	10
Ροδάκινο	12	<2
Φράουλες	12	2,4
Κουνουπίδι	12	2,4
Πράσινα φασολάκια ή αρακάς	11-12	3
Σπανάκι	6-7	❤
Ωμά πουλερικά  συσκευασμένα	27	15,5
Ωμό μοσχάρι	13-14	5
Ωμό χοιρινό κρέας	10	<4
Ωμό άπαχο ψάρι	3	<2,25
Ωμό παχύ ψάρι	2	1,5

Όπως ήδη αναφέρθηκε οι παράγοντες που επηρεάζουν την αύξηση των μικροοργανισμών στα τρόφιμα είναι ο χρόνος, η θερμοκρασία, το οξυγόνο, το νερό (υγρασία), αλλά και η ίδια η σύσταση του τροφίμου καθώς αποτελεί το ιδανικότερο υπόστρωμα για την ανάπτυξη μικροοργανισμών. Όλοι αυτοί οι βιολογικοί κίνδυνοι, περιορίζονται ή εξαλείφονται με τις σύγχρονες μεθόδους κατάψυξης που εφαρμόζουν οι μεγάλες εταιρείες. Εκτός αυτού, οι συσκευασμένες τροφές υποβάλλονται σε πολύ αυστηρότερους ελέγχους ποιότητας από ό, τι οι νωπές τροφές που διατίθονται προς αγορά. Συμπερασμάτικά, τα φρέσκα τρόφιμα είναι σχεδόν πάντα η καλύτερη επιλογή, αλλά όταν υπάρχει έλλειψη μπορούμε να καταναλώνουμε άφοβα κατεψυγμένα τρόφιμα προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα πλήρες και γευστικό τραπέζι.

ΠΗΓΗ  :  http://www.healthierworld.gr

Μια «φυσική» εγκυμοσύνη.

Θέλετε να εξασφαλίσετε ό,τι πιο αγνό για το μωρό σας. Ξεκινήστε, λοιπόν, από τώρα, «εξορίζοντας» από την καθημερινότητα σας τα επικίνδυνα χημικά που υπάρχουν γύρω σας.

Η εγκυμοσύνη είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο… Ή, τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε να είναι. Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, δεν θα χρειαζόταν να ανησυχείτε για το αν το μήλο που πάτε να φάτε είναι ψεκασμένο με χημικά που είναι πιθανό να προκαλέσουν βλάβες στο έμβρυο, ούτε να σκέφτεστε να αγοράσετε αντιασφυξιογόνα μάσκα για να καθαρίσετε το σπίτι με ασφάλεια! Η αλήθεια είναι ότι το σπίτι μας, το πιάτο μας, ο αέρας που αναπνέουμε, περιέχουν πλέον τόσες χημικές τοξικές ουσίες που ίσως είναι προτιμότερο να μην το πολυσκεφτόμαστε, γιατί θα τρελαθούμε. Και οι περισσότεροι αυτό κάνουμε. Όχι, όμως, όταν αναλαμβάνουμε -εκτός από την ευθύνη του εαυτού μας- και την ευθύνη ενός αγέννητου ακόμα μωρού, που θέλουμε να έρθει στον κόσμο και να σφύζει από υγεία. Γι’ αυτό, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι μάλλον σκόπιμο να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε όσο γίνεται τις βλαβερές ουσίες με τις οποίες ερχόμαστε σε επαφή – και έμμεσα επηρεάζουν και το μωρό μας.

Πόσο «φυσική» είναι η διατροφή σας;

Εκτός κι αν κατοικείτε σε κάποια φάρμα όπου καλλιεργείτε μόνη σας όλα όσα καταναλώνετε, με βιολογικές μεθόδους και χωρίς να χρησιμοποιείτε καθόλου ζιζανιοκτόνα και παρασιτοκτόνα, ή εάν αγοράζετε τα πάντα από οργανικές καλλιέργειες, τότε η απάντηση είναι μάλλον… «λίγο». Ακόμα κι όσα θεωρούνται «αθώα», όπως τα τεχνητά πρόσθετα που δίνουν στις τυποποιημένες τροφές ιδιαίτερο χρώμα ή πιο έντονη γεύση, ίσως και να εμπεριέχουν ένα ποσοστό ρίσκου για το έμβρυο που μεγαλώνει μέσα σας. Θέλετε να το ρισκάρετε; Ο βασικός κανόνας όταν κάνετε τα ψώνια σας πρέπει να είναι ο εξής: Όσο λιγότερα χημικά πρόσθετα υπάρχουν στην ετικέτα αυτού που πρόκειται να αγοράσετε, τόσο το καλύτερο. Σε ό,τι αφορά τα νωπά προϊόντα, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, είναι σημαντικό να τα πλένετε πολύ σχολαστικά και στη συνέχεια να τα ξεφλουδίζετε -ναι, ακόμα κι αυτά που μέχρι πρότινος συνηθίζατε να τα τρώτε με τη φλούδα- και μάλιστα αρκετά βαθιά, αφού πολλά από τα παρασιτοκτόνα διαπερνούν τη φλούδα και διεισδύουν στη σάρκα τους.

Τα λαχανικά και φρούτα με τα περισσότερα χημικά

Σύμφωνα με τον οργανισμό Environmental Working Group (EWG) των ΗΠΑ, στην κορυφή της λίστας με τις περισσότερες παρασιτοκτόνες ουσίες ανά δείγμα βρίσκεται το σέλερι και ακολουθούν τα ροδάκινα, οι φράουλες, τα μήλα, τα βατόμουρα, τα νεκταρίνια, οι γλυκές πιπεριές, το σπανάκι και τα κεράσια. Ωστόσο, επειδή τόσο τα φρούτα όσο και τα λαχανικά είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα για τις εγκύους, επειδή παρέχουν στον οργανισμό τους τις απαραίτητες βιταμίνες, η λύση δεν είναι να τα εξορίσουμε από τη διατροφή μας, αλλά να τα επιλέγουμε από βιολογικές καλλιέργειες, στην εποχή τους, και να τα καθαρίζουμε σχολαστικά. Στον αντίποδα, τα πιο «αθώα» φρούτα και λαχανικά, εκείνα δηλαδή στην παραγωγή των οποίων χρησιμοποιείται η μικρότερη ποσότητα παρασιτοκτόνων και χημικών, είναι τα κρεμμύδια, το αβοκάντο, ο ανανάς, το μάνγκο, ο αρακάς, τα σπαράγγια, τα ακτινίδια, οι μπανάνες, το λάχανο και η μελιτζάνα.

Καθαρίζοντας το σπίτι με ασφάλεια

Κάποια από τα καθαριστικά που χρησιμοποιούνται συχνά για τις καθημερινές δουλειές του σπιτιού δεν είναι απόλυτα ασφαλή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Γι’ αυτό, αν ξαφνικά σας έρθει η όρεξη να αρχίσετε να καθαρίζετε μπάνια, νεροχύτες και πατώματα, υπάρχουν ορισμένοι βασικοί κανόνες που θα πρέπει να προσέξετε.

Πριν ξεκινήσετε:

• Βεβαιωθείτε ότι ο εξαερισμός του χώρου όπου θα καθαρίσετε είναι καλός. Αν πρόκειται για μικρούς χώρους χωρίς καθαρό αέρα (π.χ. εσωτερικό φούρνου ή πατάρι), καλύτερα ζητήστε από κάποιον άλλο να κάνει τη δουλειά.
• Διαβάστε προσεχτικά τις ετικέτες όλων των προϊόντων που πρόκειται να χρησιμοποιήσετε.
• Μην ανακατεύετε διαφορετικά καθαριστικά μεταξύ τους, γιατί αυτό μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνες δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις (όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει εάν αναμείξετε λευκαντικό με αμμωνία).
• Όταν χρησιμοποιείτε προϊόντα σε μορφή σπρέι, πάντα να ψεκάζετε μια μικρή ποσότητα πάνω σε πανί και όχι απευθείας πάνω στην επιφάνεια που πρόκειται να καθαρίσετε.

Δώστε προσοχή στις ετικέτες

Κανένα απορρυπαντικό δεν είναι εντελώς ασφαλές, με την έννοια ότι η παρατεταμένη επαφή με το δέρμα μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια που είναι ακόμα πιο επικίνδυνα, και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που έχουν μια νεκροκεφαλή στο πίσω μέρος τους, πάνω στην ετικέτα. Αν δείτε το σήμα αυτό ή την ένδειξη «Τοξικό», είναι προτιμότερο να μην το χρησιμοποιήσετε, ειδικά εάν πρόκειται να καθαρίσετε κάποιο σημείο όπου δεν υπάρχει αρκετός αέρας, όπως ο φούρνος. Αντί γι’ αυτό, δοκιμάστε να βγάλετε οικολογικά τη βρομιά, τρίβοντας την επιφάνεια με ένα μείγμα από σαπούνι, νερό και μαγειρική σόδα.

Όχι στην υπερβολή

Με την αφορμή της γρίπης Η1Ν1 τον προηγούμενο χειμώνα, ανακαλύψαμε μια ολόκληρη καινούργια αγορά από προϊόντα, όπως τζελ που καθαρίζουν τα χέρια χωρίς νερό ή σαπούνι, υγρά για τα τζάμια με αντιβακτηριδιακούς παράγοντες και σπρέι για τον πάγκο της κουζίνας που βγάζουν τις λίγδες και ταυτόχρονα απολυμαίνουν κάθε επιφάνεια. Η υπερβολική χρήση όλων αυτών των προϊόντων θα μας οδηγήσει -όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες- όχι στην εξάλειψη των μολυσματικών ασθενειών, αλλά αντίθετα στη δημιουργία ακόμα πιο ανθεκτικών ιών και μικροβίων. Επιπλέον, έρευνες που έγιναν πρόσφατα στην Αμερική και την Ευρώπη δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε υπερβολικά «καθαρά» σπίτια, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν κάποια στιγμή στη ζωή τους άσθμα, αλλεργίες, έκζεμα και άλλες αυτοάνοσες ασθένειες – οπότε καλό θα ήταν να αποφύγετε τις υπερβολές και μετά τη γέννηση του μωρού. Με δυο λόγια, το μόνο που χρειάζεστε για να πλένετε το σώμα αλλά και το σπίτι σας είναι απλώς νερό και σαπούνι.

Φορέστε γάντια

Οι χημικές ουσίες που περιέχονται στα καθαριστικά δεν εισέρχονται στον οργανισμό μας μόνο μέσω της εισπνοής, αλλά και από το δέρμα μας. Γι’ αυτό, φοράτε πάντα γάντια όταν κάνετε τις δουλειές του σπιτιού, αλλά και όταν περιποιείστε τα φυτά σας ή αδειάζετε την άμμο της γάτας σας – ώστε να αποφύγετε την επαφή με ένα πολύ επικίνδυνο για τις εγκύους βακτήριο, το τοξόπλασμα.

Εμπιστευτείτε τις αισθήσεις σας

Θα έχετε ίσως προσέξει ότι από τη στιγμή που μείνατε έγκυος η όσφρησή σας είναι ιδιαίτερα έντονη – γι’ αυτό, άλλωστε, υπάρχουν φαγητά ή μυρωδιές που σας προκαλούν αηδία. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτό συμβαίνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, προκειμένου να υπάρχει ένας επιπλέον αμυντικός μηχανισμός που μπορεί να προστατέψει τη γυναίκα από το να έρθει σε επαφή με μολυσματικούς παράγοντες – όπως, π.χ. να καταναλώσει ένα φαγητό που έχει αρχίσει να χαλάει. Εκμεταλλευτείτε αυτές τις καινούργιες σούπερ ιδιότητές σας για να προστατευθείτε και από τις χημικές ουσίες. Έτσι, εάν μπείτε σε ένα χώρο όπου είναι πιθανό να έχει γίνει απολύμανση με τοξικές ουσίες (π.χ. μια τουαλέτα) και νιώσετε μια έντονη μυρωδιά ή ένα «γρατζούνισμα» στο λαιμό, φύγετε αμέσως. Το ίδιο θα πρέπει να κάνετε και σε χώρους όπου χρησιμοποιείται αποσμητικό η μυρωδιά που σας φέρνει πονοκέφαλο. Για να φρεσκάρετε τον αέρα στο σπίτι σας, προτιμήστε μια πιο «οικολογική» λύση, όπως να βράσετε σε μια κατσαρόλα νερό με φλούδες πορτοκαλιού και ξύλο κανέλας.

Ετοιμάζοντας το δωμάτιο του μωρού

Αν βιάζεστε να ετοιμάσετε από τώρα το δωμάτιο του μωρού, για τα βρει όλα έτοιμα όταν σε μερικές εβδομάδες έρθει στον κόσμο, θα πρέπει να αποφύγετε όσο μπορείτε τις χημικές ουσίες, όχι μόνο για το καλό το δικό σας αλλά και του παιδιού σας, αφού εκείνο θα περνάει σε λίγο ένα μεγάλο μέρος του χρόνου σ’ αυτόν το χώρο. Καταρχήν, σε ό,τι αφορά το βάψιμο των τοίχων, ο δικός σας ρόλος περιορίζεται στο να επιλέξετε τα χρώματα. Αφήστε άλλους να ασχοληθούν με την πρακτική πλευρά του θέματος. Ακόμα κι αν επιλέξετε οικολογικές μπογιές, ο κίνδυνος να εκτεθείτε σε επικίνδυνες ουσίες (π.χ. μόλυβδος) παραμένει υψηλός, αν, για παράδειγμα, το σπίτι σας είναι παλιό και για να φτιάξετε το δωμάτιο χρειαστεί να ξύσετε τις παλιές μπογιές οι οποίες είναι άγνωστο εάν περιέχουν τέτοιες ουσίες ή όχι. Τέλος, όταν επιλέξετε τα απαραίτητα έπιπλα για το παιδικό δωμάτιο, βεβαιωθείτε ότι έχετε ελέγξει τα εξής:

• Η κούνια θα πρέπει να είναι από φυσικό υλικό (π.χ. ξύλο) και όχι από συνθετικές ουσίες που μπορεί να περιλαμβάνουν φορμαλδεΰδη ή πολυουρεθάνη και άλλες τοξικές ουσίες που δεν θέλετε σε επιφάνειες που το μωρό μπορεί να δαγκώσει. Για ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια, μπορείτε να επιλέξετε κούνιες που δεν έχουν καθόλου μπογιά ή είναι περασμένες με φυτικά έλαια.
• Πολλά στρώματα είναι κατασκευασμένα από αφρό πολυουρεθάνης, νάιλον και πολυέστερ, όλα παράγωγα του πετρελαίου που μπορεί να προκαλέσουν σοβαρούς ερεθισμούς στο ευαίσθητο βρεφικό δέρμα. Αν δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσετε ένα φτιαγμένο από φυσικά υλικά (όπως οργανικό βαμβάκι, μαλλί κλπ.), τουλάχιστον φροντίστε να αερίσετε το στρώμα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα πριν έρθει στον κόσμο το μωρό και να χρησιμοποιήσετε ένα κάλυμμα από βαμβακερή φανέλα πριν το τοποθετήσετε στην κούνια.
• Αποφύγετε να ντύσετε ολόκληρο το δάπεδο στο παιδικό δωμάτιο με μοκέτα «από τοίχο σε τοίχο», γιατί δεν θα μπορείτε να τη βγάζετε για να την καθαρίζετε συχνά κι έτσι πολλά αλλεργιογόνα και άλλοι μολυσματικοί παράγοντες θα βρουν την ευκαιρία να χωθούν τόσο βαθιά μέσα στις ίνες της που η ηλεκτρική σκούπα δεν θα μπορεί να τα φτάσει. Προτιμήστε να αφήσετε το μεγαλύτερο μέρος του πατώματος γυμνό ή τοποθετήστε μικρά χαλάκια που μπορούν να αεριστούν και να πλυθούν συχνά.

Επιλέγοντας ρούχα

Οργανικό βαμβάκι: Είναι μόδα

Η καθημερινή επιλογή των ρούχων είναι μια δύσκολη υπόθεση για κάθε γυναίκα που προσέχει την εμφάνισή της – πόσο μάλλον για μια έγκυο που αισθάνεται ότι τίποτα δεν την κολακεύει αρκετά. Προσθέστε σ’ αυτό και την επιθυμία να μην ερεθίζουν το ήδη ευαίσθητο δέρμα της, και η «εξίσωση» με άγνωστο X το «τι να φορέσω σήμερα» γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκη. Ευτυχώς, στην εποχή μας οι επιλογές που υπάρχουν στην αγορά για τις έγκυες γυναίκες είναι πολλές, για κάθε στυλ, ακολουθούν τις επιταγές της μόδας και μπορούν να σας κάνουν να αισθάνεστε αληθινά κομψή. Όμως, πριν επιλέξετε την προσωρινή σας γκαρνταρόμπα για τους επόμενους μήνες, σκεφτείτε το εξής: Οι καλλιέργειες του συμβατικού βαμβακιού ψεκάζονται με το 25% των μικροβιοκτόνων που χρησιμοποιούνται διεθνώς στην παραγωγή προϊόντων. Θέλετε μια τόσο μεγάλη ποσότητα πάνω στο δέρμα σας σ’ αυτή την τόσο ιδιαίτερη φάση της ζωής σας; Για το λόγο αυτό, μπορείτε να επιλέξετε ρούχα από οργανικό βαμβάκι ή μπαμπού, που είναι απολύτως οικολογικά και διαφυλάσσουν ταυτόχρονα εσάς, το μωρό σας και το περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσει.

kids.in.gr / της Ελένης Καραγιάννη

Κτίζοντας έναν καλαίσθητο ιστό / Building a More Beautiful Web / Construisant un plus joli Web .

Οι φίλοι μας από το www.vandf.gr ανανέωσαν  και πάλι τον ιστότοπο τους  και  θέλουν να μοιραστούν το τρίγλωσσο άρθρο τους μαζί μας

 

Το θέμα είναι καθαρά τεχνικό και αφορά την εξέλιξη πρoτύπων HTML και των διαδοχικών φύλλων τεχνοτροπίας (CSS).

Σε περίπτωση που δε λειτουργούν οι σύνδεσμοι μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο και  εδώ.

Κτίζοντας έναν καλαίσθητο ιστό…                             
Η εξέλιξη των προτύπων HTML και των διαδοχικών φύλλων τεχνοτροπίας (CSS), προσφέρει στους σχεδιαστές ιστών περισσότερους πόρους και δυνατότητες χρήσης απλού και αποδοτικού κώδικα για οπτικά εφέ που διαφορετικά θα έπρεπε να επιτευχθούν με εικόνες. Στο V and F επιδιώκουμε την υλοποίηση αυτών των εξελίξεων και προσπαθούμε να επωφεληθούμε από τις νέες αυτές δυνατότητες των CSS2 και CSS3. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό έχοντας κατά νου ότι έχουμε δεσμευθεί να μην χρησιμοποιούμε Java, Flash ή άλλον κώδικα ο οποίος μπορεί εν δυνάμει να υπονομευθεί.
Ένα από τα συνηθέστερα πρακτικά προβλήματα κωδικοποίησης ιστότοπων είναι ότι το αποτέλεσμα πρέπει να έχει δυνατότητα προβολής σε όλους τους σύγχρονους φυλλομετρητές. Ο αρχικός μας κώδικας, παρεμφερής με το παράδειγμα 3 εδώ, έδωσε το οπτικό αποτέλεσμα που φαίνεται στα στιγμιότυπα οθόνης δεξιά. Όπως βλέπετε, οι Firefox, Chrome και Opera παρουσιάζουν σχεδόν το ίδιο οπτικό αποτέλεσμα. Η απόδοση παρουσίασης του Safari είναι επίσης καλή, εκτός από ένα μικρό αλλά όχι σοβαρό πρόβλημα αποστάσεων.
Μισό λεπτό όμως! Ο Internet Explorer 9 της Microsoft, (καθώς και σε προγενέστερες εκδόσεις), δεν φαίνεται να κατανοεί σκίαση, αλλά ούτε και στρογγυλεμένες γωνίες, παρά τη διαφημιστική εκστρατεία περί CSS3 και HTML5 και προφανώς δεν είναι σε θέση να τους αποδώσει. Επιπλέον, υπάρχουν ακαλαίσθητα σφάλματα απόστασης στο διαφανές πλαίσιο όταν συνδυάζεται με το δεύτερο πλαίσιο (φόντου).
Η Microsoft ισχυρίζεται ότι: «Η HTML5 βρίσκεται στο επίκεντρο του Internet Explorer 9, με εκτεταμένη υποστήριξη για πρότυπα ιστού όπως HTML5, CSS3, Canvas, SVG και άλλα. Έχετε περισσότερα εργαλεία για το κτίσιμο ενός πιο όμορφου ιστού». – http://msdn.microsoft.com/en-us/ie/aa740469 – αλλά δυστυχώς, αυτές οι δηλώσεις δεν στέκουν. Η ιδιότητα της σκίασης κειμένου αποτελεί μέρος ενός σαφώς προγενέστερου προτύπου του CSS2.
Προς το παρόν, στο V and F χρησιμοποιήσαμε μέρος του κώδικα , με μια εικόνα στη θέση του CSS3 στρογγυλεμένου ορθογώνιου φόντου μας, συμβιβαζόμενοι στο γεγονός ότι ο Internet Explorer μπορεί μόνο να εμφανίζει απλό κείμενο χωρίς σκίαση. Καθόλου κομψό, αλλά λειτουργεί. Ευχόμαστε να είμαστε πιο τυχεροί με τον Internet Explorer 10.
Εάν κάποιοι πιο έμπειροι κωδικογράφοι ιστού έχουν συμβουλές ή προτάσεις για μάς, καλοδεχόμαστε τα σχόλιά σας.

Building a More Beautiful Web…
As HTML and CSS standards evolve, they offer a web designer more resources; more possibilities to use simple, efficient code for visual effects that would otherwise have to be achieved with images. V and F is working to implement these advances and benefit from new potentials in CSS2 and CSS3. This is especially significant in light of our commitment to not using Java, Flash, or other potentially exploitable code.
One of the practical problems with coding a website is that it should be viewable in all modern browsers. Our original code, similar to example 3 here, produced the visual result displayed in the screenshots on the right. As you can see, Firefox, Chrome, and Opera render almost exactly the same result, with Safari also rendering well, except for a small glitch in the spacing – not serious.
But wait, Microsoft’s Internet Explorer 9 (as all previous versions) does not seem to understand shadows or rounded corners, despite much hype regarding CSS3 and HTML5, and apparently cannot be made to render them. Moreover, there are unsightly spacing errors in the blue transparent box if combined with the second (background) box.
Microsoft says: “HTML5 is at the center of Internet Explorer 9, with extensive support for web standards like HTML5, CSS3, Canvas, SVG, and more, you’ve got more tools to build a more beautiful web.” – but sadly these assertions appear inaccurate, the text shadow property in fact, being part of a much older CSS2 standard.
So, for V and F, we’ve reluctantly used only a part of this code for the time being, and an image in place of our CSS3 rounded rectangle, resolving ourselves to the fact that IE will only display simple text without shadows. Not elegant, but it works. We are hoping for better luck with Internet Explorer 10.
If any able web coders have advice or suggestions for us, we more than welcome your feedback.

Construisant un plus joli Web…
Les standards HTML et CSS sont en évolution constante offrant au designer du web de plus en plus de possibilités d’utilisation d’un code simple et efficace pour la réalisation d’effets visuels qui autrement devraient être obtenus par images. V and F travaille à utiliser ces progrès de façon à bénéficier des ressources potentielles de CSS2 et CSS3. Ceci est particulièrement important puisque nous avons décidé de ne pas utiliser Java, Flash, ou tout autre code paraissant vulnérable.
Un des problèmes pratiques de la codification d’un site est d’assurer sa capacité d’être visionné par tous les navigateurs contemporains. Notre code initial, semblable à exemple 3 ici, a produit le résultat visuel que nous donnons dans les captures d’écran à votre droite. Comme vous pouvez le constater, Firefox, Chrome, et Opera reproduisent presqu’exactement le même résultat. Safari rend bien également, à part de légères erreurs plutôt insignifiantes dans les espaces.
Mais attention, les choses se gâtent avec Internet Explorer 9 de Microsoft (comme toutes les versions précédentes). Il ne semple pas percevoir les ombres ni les angles arrondis et malgré tout le tam-tam publicitaire autour de CSS3 et HTML5, il ne peut apparemment pas les reproduire. De plus, on découvre d’inesthétiques erreurs d’espaces dans la boite transparente bleue si elle est associée à la seconde boite d’arrière plan.
Au dire de Microsoft, « HTML5 est au centre d’Internet Explorer 9, avec une prise en charge complète des normes Web telles que HTML5, CSS3, Canvas, SVG et d’autres. Vous disposez de davantage d’outils pour créer un plus joli Web ». Malheureusement ces assertions s’avèrent inexactes, la propriété des ombrages de texte fait partie d’un standard CSS2 beaucoup plus ancien.
Ainsi, chez V and F, nous n’avons utilisé, à contrecœur, qu’une partie de ce code pour le moment et une image à la place de notre rectangle arrondi CSS3 en arrière-plan. Nous nous sommes résignés à admettre qu’IE n’affichera qu’un texte simple sans ombres. Pas élégant mais ça marche. Nos espoirs se reportent sur Internet Explorer 10.
Si un ami codeur web peut nous faire part de ses conseils ou suggestions à ce propos nous serions très heureux d’en profiter.

www.24grammata.com

Η ιστορία του χρήματος .

 

Και εγένετο Χρήμα!

Το χρήμα όπως σήμερα το γνωρίζουμε δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια λογιστική μονάδα αγοραστικής δύναμης.

 

Από μόνο του δεν έχει κανένα αντίκρισμα, καμία ιδιαίτερη αξία, όπως όταν παλαιότερα αποτελείτο, π.χ., από πολύτιμα μέταλλα, αλλά αποκτά την αξία του μόνο χάρη στο γεγονός ότι τα σύγχρονα κράτη το αποδέχονται για τις συναλλαγές των πολιτών τους με αυτά και από το ότι οι πολίτες γνωρίζουν πως η προσφορά του θα είναι περιορισμένη για να μην το καθιστά πληθωριστικό (όπως το γνωστό σ’ εμάς κατοχικό χαρτονόμισμα). Με αυτά υπόψη, μπορούμε να δεχθούμε ότι πράγματι το χρήμα επιτελεί τη λειτουργία του, που δεν είναι άλλη από τη διευκόλυνση των συναλλαγών, την αποθήκευση του πλούτου και την ευκολότερη απεικόνιση της οικονομικής δραστηριότητας. Στη σύγχρονη ορολογία το μοντέρνο χρήμα αποκαλείται και artificial gold (τεχνητός χρυσός) ή fiat money (χρήμα κατ’ εντολήν).

H ιστορία του χρήματος είναι εξόχως ενδιαφέρουσα και είναι λίγο – πολύ γνωστή στον περισσότερο κόσμο. Ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά ορισμένα περιστατικά που οδήγησαν στην κατά καιρούς καταρράκωση της αξίας του και στη συνακόλουθη μη αποδοχή του από τους πολίτες, οι οποίοι έτσι επέστρεψαν στον αντιπραγματισμό (στην ανταλλαγή δηλαδή αγαθών μόνο με άλλα αγαθά) ή στην εκ των πραγμάτων αντικατάστασή του με άλλο πιο αξιόπιστο νόμισμα (π.χ. τη χρυσή λίρα). Στην ουσία τα περιστατικά αυτά ξεκινούν από την πλημμυρίδα του χρήματος που εκδίδουν οι Αρχές για να καλύψουν τη χρεοκοπία των ταμείων τους σε περιόδους έντονης οικονομικής κρίσης (π.χ., συνεπεία ενός πολέμου) και που εμμέσως φορολογούν όσους ήδη έχουν χρήμα, τους αδαείς και, πολύ περισσότερο, τους φτωχούς (αυτή η πρακτική αποκαλείται και inflation tax ή seignorage). Το χαρτονόμισμα της γερμανικής κατοχής εν Ελλάδι, τα ρούβλια της πρώιμης σοβιετικής περιόδου, τα γερμανικά μάρκα των χρόνων του υπερπληθωρισμού και τα φράγκα της Γαλλικής Επανάστασης έχουν όλα τους το ίδιο κοινό γνώρισμα: την ανεξέλεγκτη και υπέρμετρη προσφορά τους από τον κατέχοντα το εκδοτικό προνόμιο.

Αποχρηματοποίηση και καχυποψία

Και αν για ιδεολογικούς λόγους ορισμένοι απέδιδαν φόρο τιμής στα κρατικά τυπογραφεία, όπως για παράδειγμα ο Εβγκένι Πρεομπραζένσκι, ένας από τους επιφανείς οικονομολόγους της πρώιμης σοβιετικής περιόδου, ο οποίος παρομοίαζε τα τυπογραφεία που εξέδιδαν το χρήμα με τα πολυβόλα που γκρεμίζουν την αστική τάξη με τα ίδια της τα όπλα (βλ. Nikolai Ι. Bukharin & Evgenii Preobrazhensky, The ABC of Communism, Harmondsworth, England: Penguin 1969), η πραγματικότητα είναι πως όταν το χρήμα χάσει την αξία του η οικονομία εισέρχεται σε μια φάση αποχρηματοποίησης (demonetization). Πρόκειται για κάτι εξαιρετικά επώδυνο για τους πολίτες καθώς καταρρέει η εμπιστοσύνη τους προς την οικονομία και η τελευταία εισέρχεται σε τέλμα όπου κυριαρχούν οι πρωτόγονες συναλλακτικές μέθοδοι και η καχυποψία.

Το υπό παρουσίαση βιβλίο γράφτηκε το 1912 από τον Αντριου Ντίκσον Γουάιτ, καθηγητή και πρώτο πρόεδρο του Πανεπιστημίου Κορνέλ, ο οποίος διετέλεσε μεταξύ άλλων πρέσβης των ΗΠΑ στη Γερμανία και στη Ρωσία και συλλέκτης ντοκουμέντων και χαρτονομισμάτων της περιόδου της Γαλλικής Επανάστασης. Σκοπός του σε αυτό του το έργο ήταν να παρουσιάσει την κοινωνική συμφορά που προκάλεσε η ανεξέλεγκτη έκδοση χαρτονομίσματος και ο συνακόλουθος υπερπληθωρισμός σε μια σπουδαία χώρα και να καταδείξει το πόσο επικίνδυνη θα μπορούσε να είναι αυτή η σειρά των γεγονότων και για άλλες.

Το μετεπαναστατικό γαλλικό κράτος, και ενόσω ακόμη υφίστατο – διακοσμητικά έστω – ο Λουδοβίκος ΙΣτ’ (ο οποίος εκτελέστηκε τέσσερα χρόνια μετά την επανάσταση, το 1793), αναγκάστηκε για να καλύψει τις υποχρεώσεις του να εκδώσει χρήμα με τη ρήτρα ορισμένων πρώτης τάξεως δημευθέντων εκκλησιαστικών και φεουδαρχικών κτημάτων. Ετσι επί παραγωγικής γης αξίας δύο δισεκατομμυρίων λιβρών, η γαλλική κυβέρνηση εξέδωσε αρχικά χαρτονόμισμα αξίας 400 εκατομμυρίων λιβρών με τα οποία πλήρωσε τις υποχρεώσεις της και έδωσε μια ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα. Καθώς μάλιστα η νομισματική τραγωδία του 1720 με πρωταγωνιστή τον Τζον Λο ήταν ακόμη νωπή στη μνήμη των Γάλλων, οι γαλλικές αρχές φρόντισαν να διασφαλίσουν ότι η προσφορά χρήματος θα ήταν ελεγχόμενη και ότι έτσι το χρήμα θα διατηρούσε την αξία του. Ενας από τους τρόπους αυτούς ήταν, όπως είπαμε, το χρήμα να είναι συνδεδεμένο με τις κρατικές γαίες και γι’ αυτό το χαρτονόμισμα αυτό ονομάστηκε, όπως αναφέρεται και στο λεξικό Larousse, assignat.

«Για να σωθεί η πατρίδα!»

Είπαμε πως η ρευστότητα ωφέλησε αρχικά τη γαλλική οικονομία, αλλά οι ανάγκες για περαιτέρω ρευστότητα που είχε το γαλλικό δημόσιο οδήγησαν ρήτορες, όπως ο Μιραμπό, να ζητήσουν την έκδοση μιας ακόμη σειράς χαρτονομισμάτων «για να σωθεί η πατρίδα»! Και άλλης μιας αργότερα. Και πολλών ακόμη λίγο μετά… Το αποτέλεσμα ήταν πολύ σύντομα να αρχίσει μια εκρηκτική άνοδος των τιμών η οποία ταχύτατα εξανέμισε το εισόδημα των μισθωτών και τις αποταμιεύσεις των ηλικιωμένων και η οποία οδήγησε στη σταθερή άρνηση του κόσμου να αποδέχεται το χρήμα αυτό στις συναλλαγές του. Οι έμποροι, μη δυνάμενοι να εμπιστευθούν πλέον το νόμισμα, άρχισαν να κρύβουν τα εμπορεύματα με σκοπό να τα πουλήσουν ακριβότερα αργότερα, οι βιοτέχνες άρχισαν να κρύβουν και να περιορίζουν την παραγωγή τους, παρά το ότι οι ποινές που θέσπισε το γαλλικό κράτος για όσους δεν αποδέχονταν το χαρτονόμισμα ήταν εξοντωτικές. (Σημείωση: Τι κρίμα που ο αντίπαλος του Μιραμπό σε αυτήν την πληθωριστική υπερπροσπάθεια, ο νουνεχής Μπριγιά-Σαβαρέν, έμεινε στην Ιστορία μόνον σαν ένας από τους σημαντικότερους παγκοσμίως γαστρονόμους και όχι σαν ένας από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους!)

H κατάσταση σύντομα βγήκε εκτός ελέγχου. Μόνο με αγαθά, ασήμι ή χρυσάφι μπορούσε να αποκτήσει κανείς άλλα αγαθά. Ακόμη και αν οι ποινές ήταν βαρύτατες, κανείς δεν μπορούσε να αποδεχθεί για πληρωμή ένα χαρτονόμισμα με μηδενικό αντίκρισμα. H κοινωνία βρισκόταν σε αναταραχή. Το χρυσό φράγκο μέσα σε πέντε χρόνια είχε φθάσει να αξίζει 980 χάρτινα φράγκα! Οι πλύστρες του Σηκουάνα ζητούσαν να θανατώνονται οι έμποροι που δεν αποδέχονταν το χαρτονόμισμα για να τους πουλήσουν σαπούνι. Οι βιοτεχνίες έκλεισαν. Το εμπόριο σταμάτησε και οι κοινωνικές σχέσεις οξύνθηκαν. Οι δρακόντειοι νόμοι του κράτους ήταν ανίσχυροι να κρατήσουν υπό έλεγχο τις τιμές και, όπως σωστά είχε προβλέψει ο Ταλλεϋράνδος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην Εθνοσυνέλευση, ήταν αδύνατον το κράτος να επιβάλει στον κόσμο να ανταλλάξει τα παλαιότερα αργυρά ή χρυσά νομίσματα που κρατούσε κρυμμένα στα σπίτια του με τα περίφημα επαναστατικά assignats…

Μόνο με χρυσό

Και τελικά μέσα από όλο αυτό το χάος ξεπήδησε ο Ναπολέων. H πρώτη του δουλειά ήταν να σταματήσει να τυπώνει χρήμα και να πληρώνει τις υποχρεώσεις του κράτους μόνο με χρυσό. Αυτόν τον κανόνα δημοσιονομικής πειθαρχίας τον διατήρησε ακόμη και μετά την καταστροφή στη Μόσχα. Ακόμη και λίγο πριν από το Βατερλό! Αυτή η τίμια τακτική επέτρεψε στον κόσμο να ξαναποκτήσει την εμπιστοσύνη του στο χρήμα και να επιστρέψει στις ασχολίες του. Το εμπόριο ξανάνθησε και αυτός ο κανόνας διατηρήθηκε για εκατό σχεδόν χρόνια μετά τον θάνατό του. H Γαλλία έτσι κατόρθωσε να εισέλθει σε μια περίοδο σημαντικής ανάπτυξης και δημοσιονομικής πειθαρχίας, η οποία διήρκεσε ως τον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οσο για τα πληθωριστικά assignats της ιστορίας μας, είχαν εκτυπωθεί σχεδόν 45 δισεκατομμύρια λίβρες (ή φράγκα) όταν τον Φεβρουάριο του 1796, εν μέσω λαϊκής οργής, τα μηχανήματα και οι μήτρες των χαρτονομισμάτων κάηκαν στην Πλας Βαντόμ. Και εν έτει 1797 έπαψαν να αποτελούν και επισήμως πλέον το νόμιμο χρήμα της Γαλλικής Δημοκρατίας…

http://www.24grammata.gr / ΝΙΚΟΥ Α. ΚΕΡΑΝΗ (οικονομολόγου)